Γράφει η Κορίνα Πενέση
Στις 8 Απριλίου του 1798 γεννήθηκε στη Ζάκυνθο ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, γιος του κόντε Νικολάου Σολωμού. Η μητέρα του, Αγγελική Νίκλη, ανήκε στο υπηρετικό προσωπικό του σπιτιού του κόντε. Λίγες μέρες πριν τον θάνατο του, το 1807, ο κόντε Σολωμός, αναγνώρισε σαν γιούς του τον ποιητή, αλλά και τον αδελφό του Δημήτριο. Την κηδεμονία του ποιητή ανέλαβε ο κόμης Νικόλαος Μεσσαλάς.
Σε ηλικία δέκα χρονών, συνοδευόμενος από τον οικοδιδάσκαλο του Σάντο Ρόσι, πήγε στη Βενετία και την Κρεμόνα (λύκεια) και την Παβία της Ιταλίας (Νομική Σχολή).
Έχοντας μεγάλο ενδιαφέρον για τα φιλολογικά, δεν τον άφησε αδιάφορο και ανεπηρέαστο η άνθηση της ιταλικής φιλολογίας. Καθώς μάλιστα μιλούσε πλέον άπταιστα την ιταλική γλώσσα, τα ποιήματα του τα έγραφε στα ιταλικά. Εξάλλου γνωρίστηκε με γνωστὰ ονόματα της πνευματικής Ιταλίας , μπήκε στους φιλολογικοὺς κύκλους τους και εξελισσόταν σ᾿ έναν καλὸ ποιητὴ της ιταλικής γλώσσας.
Το 1818 χρειάστηκε να γυρίσει στη Ζάκυνθο, αλλά τα δέκα χρόνια που έζησε στην Ιταλία τον επηρέασαν αρκετά ώστε συνέχισε να γράφει στην Ιταλική. Άρχισε τότε να μελετάει τα δημοτικὰ τραγούδια, να παρακολουθεί όλη την πριν απ΄ αυτόν ποιητικὴ παραγωγὴ (προσολωμική), ώσπου να είναι σε θέση να γράψει ελληνικά ποιήματα.
Το 1828 πηγαίνει στην Κέρκυρα, η οποία εκείνη την εποχή ήταν σημαντικὸ πνευματικὸ κέντρο , και ζει εκεί στο επίκεντρο ενός κύκλου θαυμαστών και ποιητών, μιας ομάδας πνευματικών ανθρώπων με μεγάλη μόρφωση, με προοδευτικὲς και φιλελεύθερες ιδέες, με αισθητική κατάρτιση, με αυστηρές αξιώσεις από την τέχνη και με φιλοδοξίες για μίαν αναγέννηση της Νεοελληνικής Γραμματείας. Είναι ο κύκλος που δημιούργησε την Επτανησιακή Σχολή, με καθοδηγητή και σύμβουλο τον Σολωμό. Από τον κύκλο αυτὸν αρχίζει η ποιητικὴ άνοδος της ελληνικής ποίησης, πολλὲς δεκαετίες πριν από την Αθήνα, όπου ο Παλαμάς επιχείρησε μία δεύτερη ποιητικὴ αναγέννηση.
Ο Διονύσιος Σολωμός, με το σημαντικότατο έργο του, οριοθετεί την Επτανησιακή Σχολή. Η Επτανησιακή Σχολή ακολούθησε το ρεύμα του ρομαντισμού και παρουσίασε κυρίως ποιητικά έργα. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι λογοτέχνες της Επτανησιακής Σχολής είναι η δημοτική, επηρεασμένη κάποιες φορές από το τοπικό ιδίωμα των Ιόνιων Νησιών και οι κύριοι άξονες της θεματολογίας τους είναι η πατρίδα, η φύση και ο αγνός έρωτας.
Ο Σολωμός αγάπησε την Ελλάδα. Κι όμως δεν την είδε ποτέ. Δεν πήγε στην Ακρόπολη ούτε στην Ολυμπία ούτε στους Δελφούς, παρότι ήταν μια ζωή τόσο κοντά και είχε και τα μέσα.
Ο Σολωμὸς εργάστηκε μέχρι το 1844 με τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους", αλλά δεν το ολοκλήρωσε.
Κατά το διάστημα 1847-51 επιχείρησε να ξαναγράψει ιταλικά ποιήματα.
Ωστόσο, με τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε καθώς είχε προσβληθεί από απανωτά εγκεφαλικά, δεν τα κατάφερε. Ήταν τόσο τεράστια η φήμη του, ώστε όταν μαθεύτηκε ο θάνατός του (9 Φεβρουαρίου 1857) όλος ο λαὸς πένθησε. Το θέατρο της Κέρκυρας έκλεισε, η Ιόνια Βουλὴ σταμάτησε τις εργασίες της και αποφάσισε να γίνει δημόσιο το πένθος για τον ποιητή. Τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Ζάκυνθο το 1865.
