Σημαίνει ὁ Θεός, σημαίνει ἡ γῆς, σημαίνουν τὰ ἐπουράνια,
σημαίνει κι ἡ Ἁγιά-Σοφιά, τὸ μέγα μοναστήρι,
μὲ τετρακόσια σήμαντρα κι ἑξήντα δυὸ καμπάνες,
κάθε καμπάνα καὶ παπᾶς, κάθε παπᾶς καὶ διάκος.
Ψάλλει ζερβὰ ὁ βασιλιάς, δεξιὰ ὁ πατριάρχης,
κι ἀπ᾿ τὴν πολλὴ τὴν ψαλμουδιὰ ἐσειόντανε οἱ κολόνες.
Νὰ μποῦνε στὸ χερουβικὸ καὶ νά ῾βγει ὁ βασιλέας,
φωνὴ τοὺς ἦρθε ἐξ οὐρανοῦ κι ἀπ᾿ ἀρχαγγέλου στόμα:
«Πάψετε τὸ χερουβικὸ κι ἂς χαμηλώσουν τ᾿ Ἅγια,
παπάδες πᾶρτε τὰ ἱερὰ καὶ σεῖς κεριὰ σβηστῆτε,
γιατί ῾ναι θέλημα Θεοῦ ἡ Πόλη νὰ τουρκέψει.
Μόν᾿ στεῖλτε λόγο στὴ Φραγκιά, νὰ ῾ρθοῦν τρία καράβια,
τό ῾να νὰ πάρει τὸ σταυρὸ καὶ τ᾿ ἄλλο τὸ βαγγέλιο,
τὸ τρίτο τὸ καλύτερο, τὴν ἅγια Τράπεζά μας,
μὴ μᾶς τὴν πάρουν τὰ σκυλιὰ καὶ μᾶς τὴ μαγαρίσουν».
Ἡ Δέσποινα ταράχτηκε καὶ δάκρυσαν οἱ εἰκόνες.
«Σώπασε κυρὰ Δέσποινα, καὶ μὴ πολυδακρύζῃς,
πάλι μὲ χρόνους, μὲ καιρούς, πάλι δικά μας θά ῾ναι».
Με τους παραπάνω στίχους ξεκίνησε μια άκρως συγκινητική ομιλία στην Τ.Ο. Άνω Λιοσίων-Αχαρνών-Καματερού την Πέμπτη 23-5-13 η συναγωνίστρια Κορίνα Πενέση τονίζοντας ότι Καμία άλλη ημερομηνία δεν έχει εντυπωθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο του Ελληνισμού όσο η 29 Μαΐου. Αυτή είναι η και η ημερομηνία θανάτου ενός από τους μεγαλύτερους ήρωες του Βυζαντινού μέρους της Ιστορίας μας του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ' του Παλαιολόγου. Στην συνέχεια μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στα εξής: Στις 21 Μαΐου, ο σουλτάνος έστειλε πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη. Ζητούσε την παράδοση της πόλης με την υπόσχεση να επιτρέψει στον Αυτοκράτορα και σε όσους το επιθυμούσαν να φύγουν με τα υπάρχοντά τους. Επίσης, θα αναγνώριζε τον Κωνσταντίνο ως ηγεμόνα της Πελοποννήσου, ενώ θα εγγυόταν για την ασφάλεια του πληθυσμού που θα παρέμενε στην Πόλη.
Ο Παλαιολόγος απαντά με αποφασιστικότητα αλλά και αξιοπρέπεια: δέχονταν να πληρώσει υψηλότερους φόρους υποτέλειας και να παραμείνουν στα χέρια των Τούρκων όλα τα κάστρα και τα εδάφη που είχαν στο μεταξύ κατακτήσει.
Για την Κωνσταντινούπολη όμως δήλωσε:
«Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ' ἐμὸν ἐστίν οὔτ' ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως άποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.
Το βράδυ της 28ης Μαΐου τελείται στην Αγία Σοφία η τελευταία Θεία Λειτουργία. Εκεί ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και υπερασπιστές της Πόλης μεταλαμβάνουν και ο αυτοκράτορας εμψυχώνει το λαό.
Κατά την πρώτη πρωινή ώρα της Τρίτης 29 Μαΐου εκδηλώνεται τουρκική επίθεση από τρεις πλευρές συγχρόνως. Οι Βυζαντινοί καταφέρνουν να αποκόψουν τις υπόγειες σήραγγες απ' όπου οι Τούρκοι προσπαθούν να περάσουν κάτω από τα τείχη.
Παρά την αριθμητική υπεροχή των Οθωμανών οι Βυζαντινοί τους απωθούν και αποκρούουν με επιτυχία τις δύο επιθέσεις. Όμως ο Μωάμεθ Β' οργάνωσε πολύ προσεκτικά την τρίτη και τελευταία επίθεση. Επιτίθεται κοντά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, όπου πολεμά ο Παλαιολόγος. Ένας από τους κύριους υπερασπιστές της πόλης, ο Γενουάτης Ιουστινιάνης, τραυματίζεται και αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον αγώνα. Αυτή υπήρξε και η ανεπανόρθωτη απώλεια για τους αμυνόμενους. Τελικώς η Πόλη πέφτει και οι ορδές των Οθωμανών εισέρχονται εντός των τειχών όπου και επιδίδονται σε τριήμερες λεηλασίες.
Τελειώνοντας η συναγωνίστρια έκανε μια σύγκριση της τότε εποχής με την σημερινή κατάσταση επισημαίνοντας ότι βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση με τότε. Η πολιτεία μας βρίσκεται σε παρακμή . Οι εγχώριοι προδότες έχουν πάρει ήδη τις θέσεις τους. Ο εχθρός σήμερα είναι η Παγκοσμιοποίηση που απειλεί να καταπιεί τα Έθνη και ο αρχιστράτηγος της, ο σύγχρονος Μωάμεθ, είναι ο διεθνής Σιωνισμός. Τον ρόλο των τότε μοναστηριών έχουν αναλάβει κάποιοι δημοκράτες "πατριώτες" που καλούν τον κόσμο, μέσα από τα τηλεπαράθυρα τους, να μην αντιδρά, αλλά να περιμένει στωικά το τέλος του. Τα αναχώματα εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο και ο εχθρός δείχνει να προελαύνει χωρίς πρόβλημα. Φανερή η αναλογία του τότε με το σήμερα, αλλά υπάρχει μία τουλάχιστον διαφορά μεγάλης σημασίας. Σήμερα η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια μας, γιατί τίποτα δεν έχει ακόμα κριθεί. Μπορούμε να διαλέξουμε, ο καθένας μόνος του, ανάμεσα σε μια ζωή ντροπής και σε έναν Αγώνα που θα οδηγήσει σε θάνατο ή νίκη, αλλά σίγουρα θα φέρει δόξα. Η υπερασπιστική γραμμή της Πατρίδος μας περιμένει να παραταχθούμε, αγνοώντας τις διάφορες σειρήνες της μικροαστικής λογικής. Είμαστε οι, προς το παρόν, ελάχιστοι υπερασπιστές μιας πολιτείας που καταρρέει. Η μάχη δεν έχει κριθεί ακόμα, αλλά έχει αρχίσει. Ήδη ο εχθρός φράσσει τις διόδους ενισχύσεων με τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε να επιδίδονται σε ένα παραλήρημα, διαρρηγνύοντας τα πανάκριβα ιμάτια τους υπέρ της ψευδεπίγραφης δημοκρατίας, την οποία βιώνουμε. Πρόθυμοι μαϊντανοί με την πεποίθηση ,ότι ο λαός έχει ξεχάσει τον ύποπτο ρόλο τους και την προπαγάνδα που έκαναν υπέρ των κλεφτών του δημοσίου χρήματος, προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν λέγοντας μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα.
Η συναγωνίστρια 'έκλεισε την ομιλία της με του παρακάτω στίχους του Γ. Βιζυηνού:
- Τὸν εἶδες μὲ τὰ μάτια σου, γιαγιὰ τὸν Βασιλέα
ἢ μήπως καὶ σοῦ φάνηκε, σὰν ὄνειρο νὰ ποῦμε,
σὰν παραμύθι τάχα;
- Τὸν εἶδα μὲ τὰ μάτια μου, ὡσὰν καὶ σένα νέα,
Πὰ νὰ γενῶ ἑκατὸ χρονῶν, κι ἀκόμα τὸ θυμοῦμαι
σὰν νἄταν χθὲς μονάχα.
- Ἀπέθανε, γιαγιά;
- Ποτέ, παιδάκι μου, κοιμᾶται.
- Καὶ τώρα πιὰ δὲν ἠμπορεῖ
γιαγιάκα νὰ ξυπνήση;
- Ὤ, βέβαια! Καιροὺς καιρούς,
σηκώνει τὸ κεφάλι,
καὶ βλεπ᾿ ἂν ἦρθεν ἡ στιγμή,
πὄχει ὁ Θεὸς ὁρίσει.
- Πότε, γιαγιά μου, πότε;
- Ὅταν τρανέψῃς, γιόκα μου,
νὰ ἀρματωθῇς, καὶ κάμῃς,
τὸν ὅρκο στὴν Ἐλευθεριά,
σὺ κι ὅλη ἡ νεολαία,
θὰ σώσετε τὴν χώρα.
Κι ὁ βασιλιὰς θὰ σηκωθεῖ
τὸν Τοῦρκο νὰ χτυπήσῃ.
Καὶ χτύπα-χτύπα, θὰ τὸν πά
πίσω στὴν κόκκινη μηλιά,
καὶ πίσω ἀπὸ τὸν ἥλιο,
ποὺ πιὰ νὰ μὴ γυρίσῃ!
