Άρθρο της Κορίνας Πενέση στην Εθνική εφημερίδα “Εμπρος”
Η εισβολή του τουρκικού ερευνητικού σκάφους «Barbaros» μαζί με άλλα δύο πολεμικά πλοία στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου μας δείχνει καθαρά το μέγεθος των φιλοδοξιών και σχεδίων που έχουν οι Τούρκοι για την Κύπρο. Η Ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται και η Κύπρος μας μένει πάλι μόνη και αβοήθητη.
Οι γείτονες όχι μόνο δεν αρκούνται στην κατεχόμενη Κύπρο, αλλά επιθυμούν να αρπάξουν το μεγαλύτερο μέρος του φυσικού αερίου της μεγαλονήσου παρεμβαίνοντας με θράσος στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου, διεκδικώντας, πλέον, εκτός από ξηρά, και θάλασσα.
Τη στιγμή, μάλιστα, που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Άγκυρα κλιμακώνει την ένταση στέλνοντας δύο ακόμη πολεμικά πλοία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου! Πρόκειται για έναν μικρό στόλο που συγκεντρώνει η Τουρκία στην Κυπριακή ΑΟΖ, αποτελούμενο από τέσσερα πολεμικά πλοία (δύο φρεγάτες και δύο κορβέτες) και ένα υποβρύχιο, ενώ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου πλέουν μερικά ακόμη πολεμικά πλοία, σε απόσταση αναπνοής από την Κύπρο.
Οι Τούρκοι, σημειωτέον, λαμβάνουν ως δεδομένη την προέκταση της Τουρκικής ΑΟΖ, στα δυτικά της Κύπρου, προς την κατεύθυνση της ΑΟΖ της Αιγύπτου. Ισχυρίζονται ότι η Τουρκική ΑΟΖ προεκτείνεται μέχρι την Αιγυπτιακή ΑΟΖ, παρακάμπτοντας το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου. Ας μην ξεχνούμε και το περσινό θέμα με το νησάκι Στρογγύλη, που είχε ανακηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, ως εκ τούτου έπαυσε να έχει οικονομική ζωή και να θεωρείται κατοικήσιμη, άρα δεν διαθέτει ούτε ΑΟΖ ούτε υφαλοκρηπίδα. Μια ακόμη προδοσία λοιπόν της Ελληνικής κυβέρνησης, αφού με αυτόν τον τρόπο έγινε ένα δώρο στην Τουρκία διότι δεν υπάρχουν πλέον θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο και έτσι η Τουρκία αποκτά μεγαλύτερη ΑΟΖ στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κύπρου-Κρήτης.
Η τωρινή ηγεσία της Αιγύπτου, υπό τον στρατάρχη Αλ Σίσι, έχει ήδη συμφωνήσει με την Κύπρο για την εκμετάλλευση της ζώνης μεταξύ της ΑΟΖ Κύπρου και Αιγύπτου. Οι σχέσεις Αιγύπτου και Τουρκίας βρίσκονται σε κρίση, αφού ο Ερντογάν που υπολόγιζε σε μια στρατηγική συμμαχία των δύο χωρών, θέλοντας όμως απέναντί του τον ανατραπέντα πρόεδρο Μόρσι, εξαπέλυσε επίθεση εναντίον του Αλ Σίσι από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, έχοντας ως αποτέλεσμα η Αίγυπτος να πρωτοστατήσει για την απόρριψη του ψηφίσματος υπέρ του ψευδοκράτους που υπέβαλλε η Άγκυρα στη Νέα Υόρκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι στη Νέα Υόρκη έγινε τριμερής συνάντηση μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου και ότι πρόκειται να γίνει τριμερής σύνοδος κορυφής στις 8 Νοεμβρίου στο Κάιρο, μήπως εδώ παρουσιάζεται μια μεγάλη ευκαιρία για στρατηγική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου και οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών; Και η Ρωσία όμως εκδηλώνει την αντίθεσή της στις τουρκικές φιλοδοξίες με ασκήσεις στον θαλάσσιο χώρο της Κύπρου. Οι Αμερικάνοι, ως συνήθως, αβαντάρουν την Τουρκία, ποιος ξέρει με τι συμφωνίες υπό τον φόβο των τζιχαντιστών, ενώ και η Ευρωπαϊκή Ένωση αντέδρασε χλιαρά, περιοριζόμενη μονάχα σε μια ευχή να σεβαστεί η Τουρκία τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου… Η Μ. Βρετανία, επίσης, που έχει στρατηγικά συμφέροντα στην Κύπρο και βλέψεις στον ενεργειακό της πλούτο, συμμαχεί με την Άγκυρα. Οι Άγγλοι σε συνεργασία με τους Αμερικανούς προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την Τουρκική εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ και να περιοριστούν οι αντιδράσεις της Κύπρου ώστε η τελευταία να συμμετάσχει σε διακοινοτικές συνομιλίες. Πιέζουν την Ελληνική πλευρά να δεχτεί συνδιαχείριση με τους Τούρκους στο θέμα του φυσικού αερίου.
Μα είμαστε σοβαροί; Είναι δυνατόν να συμπεριφερθεί στο ψευδοκράτος ως ισότιμο μέρος; Είναι δυνατόν να δεχτεί να αρπάξουν οι Τούρκοι τη μερίδα του λέοντος από τον ενεργειακό της πλούτο; Είναι δυνατόν ο εδώ και σαράντα χρόνια εισβολέας στην Κύπρο να αποκτά δικαιώματα; Είναι δυνατόν η Ελληνική πλευρά να διακηρύττει στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ότι οι Τούρκοι θα έχουν μερίδιο στο φυσικό αέριο της Κύπρου πριν από τη λύση; Από πού κι ως πού έχουν «δικαίωμα», σύμφωνα με τα λεγόμενα του Νταβούτογλου να κάνουν έρευνες στην περιοχή; Το ΥΠ.ΕΞ. τι κάνει;
Η Τουρκική προκλητικότητα και, κυρίως, η αναποφασιστικότητα και η αναλγησία του Ελληνικού κράτους είναι εγκληματικές.
Πώς μπορούμε να γιορτάζουμε την δήθεν αποκατάσταση της Δημοκρατίας, όταν έχει χαθεί σχεδόν η μισή Μεγαλόνησος;
Η Ελληνική πλευρά δεν πρέπει να συμμετάσχει σε καμία διακοινοτική συνομιλία και αυτό ας είναι η αφετηρία μιας νέας πολιτικής και στρατηγικής. Το Κυπριακό πρόβλημα, δηλαδή η εισβολή και η κατοχή δεν είναι διακοινοτικό θέμα, με δήθεν συνομιλίες που έχουν ως αποτέλεσμα την εισβολή του «Barbaros» στην Κυπριακή ΑΟΖ. Για ποια Ευρώπη μιλάμε και για ποιο ευρώ, όταν αυτή η Ευρώπη δεν είναι ικανή να διαφυλάξει τα σύνορά της; Απ΄ό,τι φαίνεται όμως, η παράδοση εδάφους στις μέρες μας είναι κάτι που δεν ευαισθητοποιεί κανέναν.
Πάγια θέση της Χρυσής Αυγής, η εφαρμογή του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύπρου, που σε συνδυασμό με τις εφαπτόμενες ΑΟΖ των δύο κρατών, θα ισοδυναμεί με de facto ένωση της νήσου με την Ελλάδα.
Οι εθνικές ευθύνες είναι πολύ μεγάλες και η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι απούσα. Ας μην οχυρωθούμε και πάλι πίσω από το «η Κύπρος κείται μακράν» που η θύμησή του μας φέρνει ανατριχίλα…
