Η Τ.Ο. Άνω Λιοσίων - Αχαρνών - Καματερού τίμησε την μνήμη των Κύπριων Αγωνιστών Μιχαλάκη Καραολή & Ανδρέα Δημητρίου που Δολοφονήθηκαν από τους Άγγλους κατακτητές της Κύπρου στις 10 Μαΐου 1956, με ομιλήτρια την συναγωνίστρια Σούλα Γιαννοπούλου. Η οποία μέσα από ένα έντονα συγκινητικό λόγο μας μίλησε για τα δυο παλικάρια που τόσο πρόωρα χάθηκαν.
Η συναγωνίστρια ξεκίνησε την ομιλία της με τους στίχους του Ανδρέα Κάλβου
Ἀνὴρ κατὰ τὸν φύσεως νόμον τὸν ἄνδρα κλαίω·
δὲν χύνονται τὰ δάκρυα ματαίως ἐπὶ τὸν τάφον τῶν εὐδοκίμων.
και συνέχισε μίλωντας για την ζωή των δύο Εθνομαρτύρων από την Γέννηση τους ώς στην στιγμή του απαγχονισμού τους και την ταφή τους μέσα στις φυλακές της Κύπρου στα λεγόμενα «Φυλακισμένα Μνήματα», σε ένα μικρό κοιμητήριο που είχαν κατασκευάσει οι Άγγλοι αποικιοκράτες στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας και το οποίο βρισκόταν δίπλα από τα κελιά των μελλοθάνατων και την αγχόνη.
Λίγο πριν πεθάνουν είπαν ο μεν Ανδρέας Δημητριού:
«Λυπάμαι που δε θα δω την Κύπρο μας ελεύθερη. Όμως, δε με φοβίζει ο θάνατος, γιατί η ζωή είναι περιττή μέσα στη σκλαβιά. Γεια σας».
Ο δε Μιχαλάκης Καρολής :
Έχε γεια γλυκειά πατρίδα
Δουλωμένο μου νησί
Τρανή που΄χεις και μεγάλη
Την αδούλωτη ψυχή
Έχετε γεια λαγκάδια
Κάμποι, βουνά, βρυσούλες
Έχετε γεια Κυπριόπουλα και σεις Κυπριοπούλες.
Η συναγωνίστρια έκλεισε την ομιλία της με ένα ποίημα της αγωνίστρια της Ε.Ο.Κ.Α., ποιήτριας Κλαίρης Αγγελίδου. για τη θυσία του Μιχαλάκη Καραολή,
Κάθε φορά που μνημονεύω
«Μιχαήλ Καραολής»,
νιώθω να φτερουγίζουν περιστέρια
στο μουντό ουρανό της Κύπρου
Σκεπάζουν του Μαγιού τα ρόδα
τ’
αχνό χαμόγελο
του νιού
που βάδισε
κρατώντας
δάδα δικαιοσύνης.
Ο Χάροντας έσκυψε το κεφάλι
να διαβεί το παλληκάρι
που΄χε τον ήλιο στα μαλλιά,
τα μάτια αστραφτερά
και το τραγούδι της πατρίδας
στην καρδιά.
Ένας λαός κι η μάνα του
έκλαψαν περήφανοι
για το λεβεντονιό.
Όμως,
Μια βασίλισσα έχασε το θρόνο της τιμής.
