Ο Αναστάσιος Καρατάσος ή κατά κόσμον «Ο Κολοκοτρώνης του Βορρά», ο περίφημος οπλαρχηγός της δυτικής Μακεδονίας έδωσε τη ζωή του για τον αγώνα εναντίων των Τούρκων και θεωρείται δικαιωματικά ο σημαντικότερος αγωνιστής του 1821 από τη Μακεδονία. Γεννήθηκε το 1764 στη Δόβρα της Βέροιας και σε όλη του τη ζωή όργωσε την Ελλάδα δίνοντας όλη του την ψυχή στον αγώνα του Έθνους εναντίων των Τούρκων.
Ο τουρκικός ζυγός ήταν πολύ βαρύς για τους νεανικούς του ώμους, έτσι σε μικρή ηλικία και όντας μόλις 18 ετών, κατατάχθηκε στο σώμα του καπετάν Ρομφέη φεύγοντας στα βουνά. Ο πόθος του για τη λευτεριά και η ανδρεία που έδειξε στις μάχες κατά των Τούρκων, τον ανάδειξαν σε πρωτοπαλίκαρο του καπετάνιου, αργότερα όμως έγινε καπετάνιος και ίσως ο σημαντικότερος οπλαρχηγός στις περιοχές Βαρδαρίου, Νάουσας και Βέροιας. Η φήμη του απλώθηκε σε όλη την Κεντρική Μακεδονία. Διακρινόταν για την επιβλητική του εμφάνιση, τη βροντώδη φωνή του, τη μεγάλη πείρα του στον κλεφτοπόλεμο αλλά και τη θεοσέβειά του.
Ο γερο-Καρατάσος, όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν αργότερα είχε τεράστια ικανότητα στην αντιμετώπιση του εχθρού. Αυτό οφειλόταν εκτός από την υπέρμετρη αγάπη που είχε για την πατρίδα, στη γενναιότητα, στην τόλμη αλλά και στο στρατηγικό του μυαλό.
Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Επίσκοπο Ιγνάτιο και συγκρότησε με τον Ζαφειράκη και τον Αγγελή Γάτσο την πολεμική τριανδρία της Κεντρικής Μακεδονίας, η οποία ανέλαβε την ευθύνη της Επανάστασης στην περιοχή του Βερμίου. Όταν κηρύχτηκε η Επανάσταση στη Νάουσα στις 19 Φεβρουαρίου 1822 ο Καρατάσος διορίστηκε αρχιστράτηγος και ο Ζαφειράκης πολιτικός αρχηγός.
Στις 12 Μαρτίου 1822 σημείωσε μεγάλη νίκη στη μάχη της Δοβράς και έλαβε μέρος στην πολιορκία της Νάουσας, η οποία ξεκίνησε την 1η Απριλίου του 1822 και έλαβε τέλος στις 13 Απριλίου 1822.
Ο Αμπντούλ Αμπούτ, πασάς της Θεσσαλονίκης, μετά την πολιορκία της Νάουσας, σφάζει κατοίκους και αιχμαλωτίζει πολλούς από αυτούς. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους ήταν και η γυναίκα του Καρατάσου με τις δύο κόρες του. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πόλη της Νάουσας, για την προσφορά της στην Επανάσταση του 1821, τιμήθηκε με βασιλικό διάταγμα το 1955 και έκτοτε είναι η μοναδική πόλη της Ελλάδος που φέρει τον τίτλο "Ηρωική".
Μετά την αποτυχία του κινήματος της Μακεδονίας, ο ηρωικός οπλαρχηγός μαζί με τους γιους του Δημήτριο και Κωνσταντίνο τους αδελφούς Αγγελή και Πέτρο Γάτσο και 300 Μακεδόνες, σχημάτισε τη «Μακεδονική Λεγεώνα» και κατέβηκε στην μαχόμενη Ελλάδα , όπου έλαβε μέρος και διακρίθηκε σε όλες τις πολεμικές συγκρούσεις στη Στερεά και στην Πελοπόννησο . Εκεί πολέμησε με μεγάλη ανδρεία και διακρίθηκε στις μάχες του Πέτα, της Αλοννήσου και του Τρίκερι. Στη Σκιάθο μάλιστα, κατόρθωσε να εμποδίσει τον Χοσρέφ πασά να καταλάβει το νησί.
Αλλά η μεγαλύτερη νίκη του, ήταν αυτή κατά την οποία νίκησε τον αήττητο μέχρι τη στιγμή εκείνη, Ιμπραήμ πασά, τον οποίο αντιμετώπισε στην περιοχή Σχοινόλακκα στις 15 Μαρτίου 1825.
Μετά την απελευθέρωση έγινε διοικητής της 7ης χιλιαρχίας. Απεβίωσε στη Ναύπακτο στις 22 Ιανουαρίου του 1830 αφήνοντας το γιο του Δημήτριο να συνεχίσει το έργο του και να εκπληρώσει το μεγάλο ιδανικό του, την απελευθέρωση ολόκληρης της Ελλάδας.
Mαρία Γ. Πλατσατούρα
Τ.Ο. Άνω Λιοσίων
Mαρία Γ. Πλατσατούρα
Τ.Ο. Άνω Λιοσίων
