Γράφει η Μαρία Πλατσατούρα
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ένα όνομα μία ιστορία. Ότι και να πει κανείς για τον «Μαρμαρωμένο Βασιλιά είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν το μεγαλείο του τελευταίου Βασιλιά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, πριν η Βασιλεύουσα πέσει στα χέρια των Οθωμανών.
Η μεγάλη μεσαιωνική αυτοκρατορία των Ελλήνων ευτύχησε, τουλάχιστον στην έσχατη στιγμή της, να έχει ως ηγέτη έναν άνθρωπο που αν μη τι άλλο άφησε παρακαταθήκη στους αιώνες ένα άφθαστο υπόδειγμα θάρρους και ανδρείας. Έναν άξιο επίγονο του Λεωνίδα, των Μαραθωνομάχων και του Αλέξανδρου.
Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος γιος του Αυτοκράτορα Μανουήλ Β Παλαιολόγου και της Ελένης Δραγάτση γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1404.
Παντρεύτηκε δύο φορές και η μοίρα θέλησε να μείνει χήρος και τις δύο. Όμως ο Αυτοκράτορας έπρεπε να νυμφευτεί ξανά πάση θησεία και να αποκτηθεί απόγονος, ξεκίνησε λοιπόν από τους συμβούλους του η ανεύρεση της κατάλληλης νύφης. Τον Σεπτέμβριο του 1451 ο Κωνσταντίνος έδωσε υπόσχεση γάμου στον Βασιλιά της Γεωργίας Γεώργιο ότι θα παντρευτεί την κόρη του. Τον πρόλαβε όμως η επίθεση του Μωάμεθ στην Βασιλεύουσα και ο γάμος αναβλήθηκε. Ανυπόστατες φήμες λένε πως ο Αυτοκράτορας είχε αποκτήσει έναν γιο ο οποίος φυγαδεύτηκε για να γλυτώσει από το μένος του Μωάμεθ.
Το 1427 ο Κωνσταντίνος φτάνει στο Μυστρά για να βοηθήσει τους αδερφούς του Θωμά και Θεόδωρο στην ανάκτηση των φραγκοκρατούμενων περιοχών της Πελοποννήσου.
Κατά τα έτη 1435 έως 1441 μετέβη στην Ιταλία όπου συμμετείχε στις επιτροπές που αφορούσαν την ένωση των δύο εκκλησιών.
Τον Οκτώβριο του 1443 ανέλαβε δεσπότης του Μυστρά όπου φρόντισε για την πλήρη διοικητική και στρατιωτική αναδιοργάνωση του δεσποτάτου για να μπορέσει να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος της τουρκικής εισβολής.
Οικοδόμησε τα τείχη του Εξαμιλίου στον Ισθμό της Πελοποννήσου και επέκτεινε το δεσποτάτο του κατακτώντας τη Βοιωτία και τη Φωκίδα. Όμως ο Μουράτ Β΄ οργάνωσε μια μεγάλη εκστρατεία εναντίον του. Κατέστρεψε το φρούριο στο Εξαμίλιο, την Κόρινθο και την Πάτρα. Ο Κωνσταντίνος αναγκάστηκε να ζητήσει ειρήνη και να γίνει φόρου υποτελής στον Τούρκο σουλτάνο.
Ο Κωνσταντίνος στέφθηκε Αυτοκράτορας στον Μυστρά σε ηλικία 45 ετών, στις 6 Ιανουαρίου του 1449 μετά το θάνατο του Ιωάννου του Ή.
Μετά τη στέψη του πήγε αμέσως στην Κωνσταντινούπολη αγωνιώντας πολύ για το μέλλον της Πόλης αλλά και ολόκληρης της Αυτοκρατορίας. Η τουρκική απειλή όσο πήγαινε και μεγάλωνε και ο κλοιός έσφιγγε.
Ο Κωνσταντίνος ήταν αποδεδειγμένα ένας εξαίρετος πολιτικός με άριστες στρατιωτικές ικανότητες. Αφιερώθηκε λοιπόν στην επισκευή και την ενίσχυση των οχυρωματικών έργων, καθώς και στην αναδιοργάνωση του στρατού, ο οποίος θα αναλάμβανε το βαρύ έργο της άμυνας της Πόλης. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν ήταν αρκετό για να ανακόψει την τουρκική μανία για την επίθεση στην Πόλη.
Τα ηνία των τούρκων ανέλαβε το 1451 ο Μωάμεθ ο Β΄, ένας πολύ φιλόδοξος νεαρός που ο μόνος σκοπός του ήταν η άλωση της Πόλης…
Ο Αυτοκράτορας έκανε συνεχείς εκκλήσεις για βοήθεια προς τη Δύση, αλλά η απάντηση που έπαιρνε ήταν ότι για να βοηθηθεί θα έπρεπε να συναινέσει στην ένωση των δύο εκκλησιών κάτω από την πρωτοκαθεδρία του Πάπα της Ρώμης . Ο Κωνσταντίνος θα έκανε οτιδήποτε προκειμένου να σώσει την Αυτοκρατορία, οπότε δέχθηκε.
Ο λαός του όμως αρνήθηκε. Έτσι ο Κωνσταντίνος αντιμετώπισε την τουρκική εισβολή χωρίς συμμάχους και με ελάχιστη βοήθεια που πήρε από την Πελοπόννησο από τον καρδινάλιο Ισίδωρο, αλλά ο τουρκικός στρατός ήταν υπεράριθμος και πολύ καλά οργανωμένος.
Στις 28 Μαΐου του 1453, ο Μωάμεθ ο Β΄ αποφάσισε τη γενική και τελική επίθεση εναντίον της πόλης. Ο Κωνσταντίνος, μετά την τέλεση της θείας λειτουργίας στον ναό της Αγίας Σοφίας, ενθάρρυνε τη φρουρά που θα έδινε τον αγώνα για την απόκρουση της μεγάλης επίθεσης. Μαζί του την κεντρική Πύλη του Ρωμανού υπερασπιζόταν ο Γενοβέζος Ιουστινιάνι, ένας πολύ άξιος πολεμιστής, ο οποίος αναγκάστηκε να αποσυρθεί κατά τη διάρκεια της μάχης λόγω ενός τραυματισμού που δυο μέρες αργότερα του στοίχησε την ίδια του τη ζωή
Πράγματι, η πρώτη επίθεση αποκρούστηκε, αλλά η αναπλήρωση των απωλειών της φρουράς ήταν δύσκολη. Τέλος και ενώ ο Κωνσταντίνος αγωνιζόταν στο πλευρό των στρατιωτών του ως απλός στρατιώτης, οι Τούρκοι μπήκαν στην πόλη το πρωί της Τρίτης 29 Μαΐου του 1453.
Η Πόλις εάλω!!
Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος παρά τη θέση που κατείχε πολέμησε ως ένας απλός στρατιώτης μαζί με τον στρατό του δίνοντας κουράγιο και δύναμη στους άνδρες του μέχρι την τελευταία του πνοή. Όταν αναγνωρίστηκε το άψυχο σώμα του ο Μωάμεθ έδωσε εντολή η ταφή να γίνει με όλες τις πρέπουσες βασιλικές τιμές όπως άρμοζε σε έναν Αυτοκράτορα του βεληνεκούς του Κωνσταντίνου, χωρίς όμως να ανακοινωθεί ο τόπος ταφής.
Ο θρύλος λέει ότι τη στιγμή που ο βασιλιάς περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, ένας άγγελος του Κυρίου τον μαρμάρωσε και κατόπιν τον έκρυψε σε μια σπηλιά. Στη σπηλιά αυτή περιμένει για αιώνες ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" να ξαναέρθει την κατάλληλη στιγμή, "το πλήρωμα του χρόνου", και ο άγγελος Κυρίου θα του ξαναδώσει τη ζωή και το σπαθί του για να διώξει τους Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη. Άλλοι θρύλοι και προφητείες αναφέρουν ότι θα τους κυνηγήσει μέχρι την "Κόκκινη Μηλιά" και στη μάχη που θα γίνει οι Τούρκοι θα νικηθούν και "θα κολυμπήσει το μοσχάρι στο αίμα τους". Ο θρύλος προσθέτει, ακόμα, ότι οι Τούρκοι ψάχνουν συνεχώς να ανακαλύψουν τη σπηλιά, όπου βρίσκεται ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς για να χτίσουν την είσοδό της, ώστε να μην μπορεί να ξαναβγεί από εκεί. Όμως, οι προσπάθειες τους είναι συνεχώς άκαρπες, αφού ο άγγελος προστατεύει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά και περιμένει την εντολή του Θεού για να τον ξυπνήσει.
Ένας αληθινός ηγέτης! Ένας Αυτοκράτορας που δεν λιποτάκτησε την ώρα της μάχης, άλλα έμεινε εκεί δίπλα στους στρατιώτες του να πολεμήσει μαζί τους για να σώσει την Αυτοκρατορία του. Ένας Αυτοκράτορας που έδωσε μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματός του για να σωθεί η Βασιλεύουσα! Δεν λύγισε, δεν λιποτάκτησε, τουναντίον. Μόνο με αυταπάρνηση και αυτοθυσία λειτούργησε απέναντι στο λαό του και στην Αυτοκρατορία που διοικούσε!!! Πάντα αγωνιστής με τεράστια αίσθηση του καθήκοντος, της τιμής και του πατριωτισμού!
Και εμείς σήμερα με μόνα μας όπλα την πίστη στις ιδέες μας και την αφοσίωση στον έναν και μοναδικό αρχηγό μας, τον Νικόλαο Μιχαλολιάκο, αντιμαχόμαστε όλους αυτούς τους γραικύλους φιλοτομαριστές που προσπαθούν να ξεπουλήσουν την πατρίδα μας στο βωμό των συμφερόντων τους. Όλα αυτά τα υποτελή στα ξένα συμφέροντα ανθρωπάκια που γονυπετείς προδίδουν την Ελλάδα μας! Όλοι αυτοί που υποστηρίζουν και μάχονται την υποτιθέμενη Ελληνοτουρκική φιλία και θέλουν να γεμίσουν την πατρίδα μας με τζαμιά και μπούργκες. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν υπάρχει Τουρκία! Υπάρχουν απλώς κατεχόμενα ελληνικά εδάφη!
Ένα λοιπόν έχουμε να πούμε σε όλους αυτούς…. «στην Ίμβρο και στην Κύπρο και στην Αγιά Σοφιά κι ακόμα παραπέρα στην κόκκινη μηλιά»…
