Οι εκλογές παρήλθαν. Τα μηνύματα δόθηκαν. Η ερμηνεία τους όπως καθημερινά την ακούμε απο τα κανάλια της διαπλοκής και τους πολιτικάντηδες ποικίλει. Δε θα μπούμε, όμως στη διαδικασία ν’ αναλύσουμε τα αυτονόητα και τ’αυταπόδεικτα. Όλοι συμφωνούν πως είμαστε νικητές. Μετά απο δύο εβδομάδες πυρετώδους αγώνα και αφού έχουν κατευναστεί τα συναισθήματα θα ήταν σκόπιμο ν’ αναφερθούμε στον αγώνα καθεαυτόν.
Η εμπειρία του γράφοντος ως εκλογικού αντιπροσώπου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στις Αχαρνές, ήταν πρωτόγνωρη. Πολλά τα περιστατικά. Δύο, παρόλαυτα ξεχώρισαν και έχουν να κάνουν με την ίδια τη μεταφυσική και παράλληλα την πρακτική διάσταση του αγώνα.
Στην πρώτη περίπτωση ξεχωρίζει ένας πατέρας. Κρατώντας στην αγκαλιά του ένα βρέφος (το πολύ 9 μηνών), πλησιάζει με απόγνωση στο βλέμμα και επι λέξη αναφωνεί: ‘’Σ’ευχαριστώ για τον αγώνα που δίνεις για την πατρίδα και αυτό το παιδί’’. Τί μπορείς να νιώσεις εκείνη τη στιγμή; Σάστισμα, συμπόνοια, ηθική δικαίωση; Ίσως όλα αυτά μαζί. Το μόνο σίγουρο είναι πως η όποια κόπωση υπήρχε εξαφανίστηκε μονομιάς.
Το δεύτερο αξιοπρόσεκτο περιστατικό ίσως είναι ενδεικτικό της νεοελληνικής κοινωνίας. Εκλογικός αντιπρόσωπος άλλης παράταξης (με εμφανή τα σημάδια εξάρτησης απο ουσίες), κοντοστέκεται και ρωτά: ‘’Πόσα σου δίνουν για να είσαι εδώ;’’. Η απάντηση δεν μπορούσε παρά να είναι ειρωνική : ‘’2.000 ευρώ’’. Δεν του περνούσε απ’το μυαλό φαίνεται η περίπτωση της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Όσοι δώσαμε τον αγώνα νιώσαμε διάφορα συναισθήματα. Ούτε για μία στιγμή όμως δεν δειλιάσαμε και αυτό γιατί πέρα απο οποιονδήποτε άλλο το οφείλαμε στους ήρωες συναγωνιστές μας που ΕΠΕΣΑΝ στο Ν. Ηράκλειο. Σίγουρα απο ψηλά μας καμαρώνουν και εμείς με τη σειρά μας ευελπιστούμε να είμαστε αντάξιοι αυτών.
Κλείνοντας το μόνο που θα ήθελα να μοιραστώ με όλους είναι πως δεν μπορώ να ξεχάσω τα μάτια εκείνου του πατέρα, που παρότι δεν τον γνωρίζω, νιώθω σαν να είναι δικός μου άνθρωπος.
Πάτροκλος Αντωνίου
Τ.Ο. ΑΧΑΡΝΩΝ-ΘΡΑΚΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ
