Ο Αγησίλαος και οι 30 (στρατιώτες) γύρω απ’ αυτόν περίμεναν καθισμένοι κάτω στο χορτάρι. Η συγκεκριμένη σκηνή περιγράφεται από τον Ξενοφώντα στο έργο ‘’Ἑλληνικά’’ (4.1, 39-31). Σε αυτό το σημείο της αφήγησης ο συγγραφέας αναφέρει τη συνάντηση του Λακεδαιμονίου βασιλέως με τον Πέρση σατράπη, Φαρνάβαζο. Και ενώ, ο Αγησίλαος παρουσιάζεται λιτός όσο οι στρατιώτες του κατα το Σπαρτιατικό πρότυπο, ο Πέρσης καταφθάνει με πολλούς υπηρέτες και στολή μεγάλης αξίας. Σε αντίθεση με τον Λακεδαιμόνιο ηγεμόνα και συνηθισμένος στην τρυφηλότητα, ο Φαρνάβαζος θα χρειαστεί αναπαυτικά μαξιλάρια για να καθίσει στο έδαφος. Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα ο Σατράπης ‘’ᾐσχύνθη’’ (=ντράπηκε) και ο ίδιος με τη μαλθακότητά του.
Η απλότητα στον τρόπο ζωής αποτελεί προσόν σύμφωνα με πολλούς. Άλλωστε, ηγέτης που δεν γνωρίζει το πώς διαβιεί ο λαός, δεν μπορεί παρά να είναι αποτυχημένος, αφού επι της ουσίας δεν έχει ιδέα γι’ αυτούς που υπηρετεί και παράλληλα ηγείται. Ο ελιτισμός και η άποψη πως απ’τη μία βρίσκονται οι ‘’γνώστες’’, πάνσοφοι ηγέτες και ταγοί, ενώ απ’την άλλη ο λαουτζίκος που δεν πρέπει να έχει άποψη και να παρεμβαίνει στους ‘’πεφωτισμένους’’, δεν μπορεί να δημιουργεί τίποτα πέρα απο εκνευρισμό.
Το βλέπει καθένας και το αντιλαμβάνεται καθημερινά. Γιατί πρέπει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης όπως και όλοι οι βουλευτές και υπουργοί να κυκλοφορούν με αυτοκίνητα αξίας εκατομμυρίων ευρώ; Γιατί πρέπει αυτοί που εκλέγονται προκειμένου να υπηρετούν το λαό, να ζουν πλυσιοπάροχα εις βάρος του; Κανείς απ’τους συστημικούς πολιτικούς δεν έχει απάντηση, διότι όπως προείπαμε αποτελούν (κατα την άποψη τους) ελίτ.
Στον αντίποδα του πολιτικαντισμού συτού του είδους στέκονται οι εθνικιστές. Ποιός βουλευτής της Χρυσής Αυγής αρνήθηκε ποτέ να συναναστραφεί με το λαό ή άλλαξε το όνομα του επί το γαλλικότερον (π.χ. Μισέλ) για να μην ακούγεται τόσο ‘’λαικό’’; Ποιός δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Η. Κασιδιάρη ή του Η. Παναγιώταρου τον μεγάλο του αδερφό, το γείτονα του ή κάποιον φίλο του; Τα ερωτήματα που τέθηκαν έχουν σκοπό απλά να προβληματίσουν. Όσοι πάλι θεωρούν τον εαυτό τους ελίτ και όχι αντάξιο του ‘’λαουτζίκου’’ δεν είναι σε θέση να τον υπηρετούν λαμβάνοντας αξιώματα. Είναι ξένο σώμα προς την ίδια την κοινωνία την οποία περιφρονούν και παράλληλα εξαθλιώνουν χωρίς αιδώ.
Ενώ οι εκλογές και συνάμα το τέλος των δυναστών πλησιάζουν, πολλές σκέψεις παιρνούν απ’τον μυαλό. Αυθόρμητα ο νους πηγαίνει στους φυλακισμένους και στους ήρωες νεκρούς. Όλοι τους στρατιώτες μιας Ιδέας ανώτερης απο υλικά αγαθά και προσωπικό ευδαιμονισμό. Όλοι τους προερχόμενοι απ’το λαό, έναν λαό που θα οδηγήσει στη ΝΙΚΗ.
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ
ΖΗΤΩ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ
Πάτροκλος Αντωνίου
Τ.Ο. ΑΧΑΡΝΩΝ-ΘΡΑΚΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ
