Άρθρο του Π. Παναγόπουλου για την εφημερίδα "Εμπρός"
Τον Ιούνιο του 2014 η εφημερίδα μας είχε δημοσιεύσει εκτενές ρεπορτάζ στο οποίο αναλύαμε πώς με ευθύνη της ΑΚΤΩΡ του Μπόμπολα, πνίγηκε τον Νοέμβριο του 2013 όλο το Καματερό. Είχαμε τότε αναφερθεί στις δραματικές επιπτώσεις της συνεργασίας πολιτικών με την «διαπλοκή», αποτέλεσμα της οποίας ήταν τα καταστροφικά γεγονότα της 11ης Νοεμβρίου του προηγούμενου έτους, όταν το Καματερό και οι γύρω περιοχές μετετράπησαν σε λίμνη.
Τότε δεκάδες επιχειρήσεις κατεστράφησαν ολοσχερώς (με την ανοχή των αρχών και της πολιτικής ηγεσίας), εξαιτίας των εγκληματικών ενεργειών της εργολαβικής «κοινοπραξίας» του εθνικού «νταβατζή» και πατέρα της διαπλοκής στην Ελλάδα Γεωργίου Μπόμπολα.
Τότε, δήμος και περιφέρεια έκαναν τα πάντα για να παραπλανήσουν τους πληγέντες, ώστε με πλάγια μέσα οι ένοχοι ποτέ να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους, και τα θύματα ποτέ να μην αποζημιωθούν για την καταστροφή των περιουσιών τους. Φέτος, μετά τις σφοδρές βροχοπτώσεις του Οκτωβρίου το έγκλημα επαναλήφθηκε, το εφιαλτικό σκηνικό επέστρεψε, με το ρέμα της Εσχατιάς να πλημμυρίζει και πάλι, και ο ορμητικός χείμαρρος να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του, παρά το γεγονός ότι ο Ελληνικός λαός χρεώθηκε με περισσότερα από 72 εκατ. ευρώ (!) τα οποία εισέπραξε μεταξύ άλλων και η εταιρία ΑΚΤΩΡ συμφερόντων Μπόμπολα, για να πραγματοποιηθούν «έργα» στην περιοχή, τα οποία υποτίθεται, ότι θα απέτρεπαν αυτήν ακριβώς την καταστροφή.
Φευ! Τα ίδια και χειρότερα συνέβησαν, καθώς τα υποτιθέμενα έργα της ΑΚΤΩΡ του κ. Μπόμπολα κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος, με αποτέλεσμα ανυπολόγιστες καταστροφές σε περιουσίες, ενώ αν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι είναι θέμα χρόνου, (όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι της περιοχής) να θρηνήσουμε και ανθρώπινα θύματα.
Το ρέμα του «Αίσχους» και της ρεμούλας
Το ρέμα της «Εσχατιάς» (η ρέμα του «Αίσχους» όπως το ονομάζουν πλέον οι κάτοικοι της περιοχής μετά τα πρόσφατα γεγονότα), είναι ένα σχετικά μικρό ρέμα που κατεβάζει τα όμβρια ύδατα από την Πάρνηθα και τα οδηγεί για να καταλήξουν στον Κηφισό. Παρά το γεγονός ότι από το 2002 και μετά, με τα έργα της Αττικής Οδού μπαζώθηκαν και κλείστηκαν άλλα μεγαλύτερα ρέματα, και παρ’ ό,τι το μικρό αυτό ρέμα όπως δηλώνουν οι κάτοικοι της περιοχής φορτίσθηκε περισσότερο, εν τούτοις μέχρι να επέμβει ο «σωτήρας» Μπόμπολας δεν υπήρχε κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Όλα έβαιναν καλώς μέχρι και την στιγμή που αποφασίσθηκε η διεύρυνση της κοίτης του ρέματος Εσχατιάς, με την κατασκευή δίδυμου κλειστού ορθογωνικού οχετού από οπλισμένο σκυρόδεμα διαστάσεων (2 x 5,0μ x 5,0μ) και η επίχωση του σε συνολικό μήκος 3χλμ.
Το έργο αυτό ανέλαβε μια κοινοπραξία εταιριών, με επικεφαλής για την εκτέλεση του έργου αυτού, την εταιρία «Άκτωρ» ιδιοκτησίας του αξιότιμου κ. Μπόμπολα! Τα έργα ξεκίνησαν, παρά τις αντιρρήσεις των κατοίκων αλλά και διαφόρων συλλόγων, οι οποίοι κατήγγειλαν την ελλιπή λήψη μέτρων προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά και την αδιαφορία της εταιρίας και τον τοπικών δημοτικών αρχών για την πιθανότητα καταστροφής που μπορούσε να προκύψει λόγω απουσίας μέτρων. Η πρώτη καταστροφή συνέβη, γιατί, το μηχάνημα που είχε αναλάβει την εργασία της «πασσαλόμπηξης» προκάλεσε το φράξιμο του οχετού του ρέματος με μπάζα στο σημείο που το ρέμα περνάει κάτω από την λεωφόρο Φυλής.
Παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες των κατοίκων στις αρμόδιες αρχές για πιθανή επικείμενη καταστροφή λόγω υπερχείλισης του ρέματος μετά από ισχυρή βροχόπτωση, τόσο οι δημοτικές αρχές, όσο και οι υπεύθυνοι της «κοινοπραξίας» εκώφευαν επιδεικτικά. Όταν οι κάτοικοι τους ζητούσαν να μαζέψουν τα μπάζα που έφραζαν το ρέμα, η απάντηση που ελάμβαναν και μάλιστα υπό μορφή εμπαιγμού ήταν: «Μην ανησυχείτε. Θα τα παρασύρουν τα νερά…»!
Το θέμα των αποζημιώσεων των περιουσιών που χάθηκαν μετά την καταστροφή υποτίθεται ότι ανέλαβε η κοινοπραξία, και από εκεί άρχισε ο εμπαιγμός εκ μέρους της εταιρίας εις βάρος των θυμάτων. Επιχειρηματίες της περιοχής που είδαν τους κόπους δεκάδων ετών να παρασύρονται από τα νερά του χείμαρρου καταγγέλλουν, ότι μετά την καταστροφή εμφανίστηκαν άτομα που δήλωναν ότι είναι από τον Δήμο και την Περιφέρεια, τα οποία τους διαβεβαίωναν ότι θα αποζημιωθούν για την καταστροφή, αν… υπογράψουν ένα χαρτί το οποίο τους προσκόμιζαν. Πολλοί έπεσαν στην παγίδα και υπέγραψαν «σφραγίζοντας» στην πραγματικότητα έτσι την δια δόλου παραίτησή τους από κάθε απαίτηση και διεκδίκηση αποζημίωσης!
Ο κ. Χαράλαμπος Χρονάς όμως, που διατηρεί μεγάλο συνεργείο – βουλκανιζατέρ πλησίον του ρέματος, δεν έπεσε στην παγίδα, δεν υπέγραψε, και από τότε άρχισε ο πόλεμος για την απόλυτη εξόντωσή του.
Το χρονικό ενός διαρκούς εγκλήματος
Ο κ. Χρονάς δήλωσε στο ΕΜΠΡΟΣ, ότι έχει ξεκινήσει έναν αγώνα με αγωγές και εξώδικα κατά παντός υπευθύνου, κυρίως όμως κατά της εταιρίας ΑΚΤΩΡ. «Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια ζούμε μέσα στον τρόμο», καταγγέλλει ο κ. Χρονάς, «καθώς από την μια παρακαλάμε τον Θεό να μην ρίξει επάνω μας μια νεροποντή και πνιγούμε, ενώ από την άλλη δεχόμεθα μια ανελέητη τρομοκρατία από αυτούς που είναι οι υπεύθυνοι της καταστροφής, οι οποίοι όχι απλά δεν μας αποζημίωσαν, αλλά τώρα έχουν ορμήσει για να αρπάξουν και τις περιουσίες μας.»
Κατά τον κ. Χρονά, στο ρέμα της Εσχατιάς δεν υπήρχε πρόβλημα για πολλά χρόνια, μέχρι να αναλάβουν να το φράξουν με κακοτεχνίες οι εταιρείες ΑΚΤΩΡ και Intrakat - Πόρτο Καρράς. «Μετά την καταστροφική νεροποντή του Νοέμβρη του 2014 όπου το ρέμα ξεχείλισε καταστρέφοντας ολοσχερώς την επιχείρηση μου, καθώς το ύψος του νερού ξεπέρασε το ενάμιση μέτρο μέσα στο μαγαζί μου, φέτος, μετά την βροχόπτωση του Οκτώβρη το ρέμα ξεχείλισε και πάλι, και όλα τα έργα της υποτιθέμενης «υποδομής» για την προστασία μας του κ. Μπόμπολα κατέρρευσαν. Για να καταλάβετε το μέγεθος της καταστροφής, τα νερά εκτός από τα εμπορεύματα του μαγαζιού μου, παρέσυραν και την βάρους ενός τόνου σιδερένια πόρτα προστασίας του προαυλίου χώρου, και την πέταξαν μέσα στο ρέμα όπου μπορείτε να την δείτε, φράζοντας την έξοδο του νερού προς τον Κηφισό.
Επίσης ένας τεράστιος όγκος οπλισμένου σκυροδέματος, ο οποίος αποτελούσε το τοιχίο αντιστήριξης του προαύλιου χώρου της επιχείρησης μου, κατέρρευσε μέσα στο ρέμα, φράζοντας σχεδόν ολοκληρωτικά την διέλευση των υδάτων αφ ενός, αφετέρου όλο το μαγαζί μου κινδυνεύει τώρα στην επόμενη ισχυρή βροχόπτωση να καταλήξει στο ρέμα μαζί με εμάς… Όλες οι προσπάθειές μας προς τους υπευθύνους για να απομακρυνθεί ο βάρους 20 τόνων ογκόλιθος από το εσωτερικό του ρέματος, έχουν πέσει στο κενό. Στην επόμενη νεροποντή με τον ογκόλιθο αυτόν μέσα στο ρέμα, και την πόρτα να φράζει την έξοδο των νερών, το Καματερό δεν θα πλημμυρίσει απλά. ΘΑ ΠΝΙΓΕΙ.»
Όλα αυτά όμως δεν συνέβησαν τυχαία, συνεχίζει ο κ. Χρονάς, και μας δείχνει έναν άλλο όγκο οπλισμένου σκυροδέματος στην απέναντι μεριά της κοίτης του ρέματος, ο οποίος όπως μας δηλώνει δεν υπήρχε, αλλά αφέθηκε εκεί μετά τις εργασίες της ΑΚΤΩΡ, δημιουργώντας στένωση της κοίτης, με αποτέλεσμα τα ορμητικά νερά του χειμάρρου να κτυπάνε επάνω του, και να κατευθύνονται προς τα τοιχώματα που στήριζαν το μαγαζί του. Ετσι αυτά δεν άντεξαν και κάποια στιγμή κατέληξαν μέσα στο ρέμα. «Είναι φανερό» συνεχίζει ο ίδιος, «ότι μετά από τις αγωγές που καταθέσαμε εναντίον τους, φτάνοντας στο σημείο να αποστείλουμε τα εξώδικα που έχουμε καταθέσει σε όλους τους βουλευτές, την Περιφέρεια Αττικής, και όλους τους όμορους Δήμους, κάποιοι θέλουν να μας εξοντώσουν».
Εξέταση για Κακουργήματα και Πλημμελήματα διέταξε η αρμόδια εισαγγελέας
Ο δικηγόρος του κ. Χρονά, Μιχάλης Παπακώστας μας τόνισε, ότι παρ’ όλες τις ενέργειές τους προκειμένου να ενημερώσουν για την επικίνδυνη κατάσταση, όχι μόνον για την επιχείρηση του κ. Χρονά, αλλά και για όλη την γύρω περιοχή, ουδείς από τους υπευθύνους έχει ενδιαφερθεί. Εν τέλει, μετά τις σοβαρότατες καταγγελίες τους η εισαγγελέας Περιβάλλοντος κ. Καλλιόπη Θεολογίτου μετέβη στην περιοχή και διέταξε επείγουσα προκαταρτική εξέταση για τέλεση κακουργημάτων και πλημμελημάτων, η οποία εκκρεμεί στην 15η πταισματοδίκη Αθηνών. Κανένας όμως από την κοινοπραξία δεν ενδιαφέρεται για την τύχη αυτών των ανθρώπων και των περιουσιών τους. Και προσθέτει ότι, «παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες, αυτοί που ευθύνονται δεν εμφανίστηκαν ποτέ για να καθαρίσουν το ρέμα και να επιδιορθώσουν καταστροφές και κακοτεχνίες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της περιοχής να ζουν μέσα στον τρόμο μιας επόμενης νέας καταστροφής που μπορεί να συμβεί στην επόμενη νεροποντή.»
