Ένα νέο κόλπο για να πάψει επιτέλους να ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή, εφαρμόζει τις τελευταίες ημέρες το καταρρέων μεταπολιτευτικό σύστημα δια του Δένδια: ελέγχους της Αστυνομίας σε καταυλισμούς «ευπαθών», ακόμα και στο «άβατο» των αναρχοκομμουνιστικών καταλήψεων της Πάτρας.
Επειδή, όμως, στην τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης, για να γίνει κάτι πρέπει να δώσουν την άδεια και οι πραγματικοί κυρίαρχοι της χώρας, οι κομμουνιστές (της ΔΗΜΑΡ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ κ.λπ.), το σύστημα Δένδια βάζει δημοσιογράφους να… εκλιπαρούν την αριστερά και τα κομμουνιστοκρατούμενα ΜΜΕ να τους δώσουν την πολυπόθητη άδεια –δια της σιωπής τους. Το… δέλεαρ, είναι φυσικά η αντιμετώπιση της συνεχούς ανόδου της Χρυσής Αυγής.
Μια τέτοια έκκληση προς την αριστερά και τα κομμουνιστοκρατούμενα ΜΜΕ να συναινέσουν στις επιχειρήσεις «ευνομία παντού» του Δένδια, κάνει δημοσιογράφος της καθεστωτικής «Καθημερινής», υπό τον τίτλο «Καθήκον της πολιτείας». Σας μεταφέρουμε την έκκληση, «για το καλό όλων μας, της αριστεράς συμπεριλαμβανομένης» (δηλαδή για να μην βγει η Χρυσή Αυγή και τους στείλει στη… Μακρόνησο):
«Ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες για την ποιότητα των αντιδράσεων που προκαλούν στο Διαδίκτυο τα δημοσιεύματα και κυρίως οι απόψεις περί Χρυσής Αυγής και της απειλής που συνιστά για το δημοκρατικό πολίτευμα. Γενικά, τα σχόλια – αντιδράσεις χωρίζονται σε δύο γενικές κατηγορίες· στα κακόπιστα που επιτίθενται κατά της Δημοκρατίας και αποπνέουν φασιστική λογική και τα άλλα, τα οποία εκφράζουν ανησυχία και αγανάκτηση για τη λαθρομετανάστευση και την εγκληματικότητα, αν και πολλά από αυτά κρύβουν ή εμπνέονται από ρατσισμό και δεν παίρνουν αποστάσεις από την απαράδεκτη ρατσιστική βία.
Η αναγκαιότητα της καταδίκης του ρατσισμού και της ρατσιστικής βίας δεν συζητείται. Καμία συγκροτημένη πολιτεία με ρίζες και δομές δυτικού πολιτισμού δεν μπορεί να ανεχθεί τον ρατσισμό και την άσκηση ρατσιστικής βίας ως πολιτική φιλοσοφία ή ως πολιτική πρακτική.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλο θέμα λαθρομετανάστευσης και εγκληματικότητας, είτε εισαγόμενης είτε προερχόμενης από συγκεκριμένες μειοψηφίες. Δεν μπορεί να παραγνωριστεί, αλλά ούτε και είναι ανεκτή, η πραγματικότητα του μεγέθους της λαθρομετανάστευσης, που αφενός δεν μπορεί να τη «σηκώσει» η χώρα και αφετέρου έχει υποβαθμίσει σημαντικά την ποιότητα ζωής στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ούτε είναι δυνατόν να μη λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν τα στοιχεία που λένε ότι σε μεγάλο βαθμό το βίαιο έγκλημα προέρχεται από συμμορίες αλλοδαπών. Και επίσης, είναι πλέον αναμφισβήτητο ότι σε πολλούς καταυλισμούς Ρομά, ντόπιων και Βαλκανίων, η παραβίαση των νόμων αποτελεί τρόπο ζωής.
Βεβαίως, τα προβλήματα αυτά δεν είναι μικρά και επηρεάζουν τη στάση των πολιτών. Η πολιτεία, αλλά μόνον αυτή, έχει υποχρέωση να τα αντιμετωπίσει στο πλαίσιο του νόμου, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει πατώντας ένα… κουμπί, εκεί που είχαν φτάσει. Η μάχη θα είναι διαρκείας και ευτυχώς οι ενδείξεις είναι ότι έχει αρχίσει. Είναι γεγονός ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους ανταποκρίνονται τους τελευταίους αρκετούς μήνες, κρίνοντας από τη σχετική ειδησεογραφία. Από την άλλη πλευρά, όμως, πρέπει να στηρίζονται σε αντίστοιχη πολιτική βούληση, όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και όλων των κομμάτων που πιστεύουν στο δημοκρατικό πολίτευμα.
Με αυτήν την έννοια, είναι καιρός να αντιληφθούν τα κόμματα της Αριστεράς και μαζί τους και τα μίντια, ότι δημοκρατία δεν σημαίνει ασυδοσία, ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σεβαστά, αλλά και το κράτος έχει καθήκον να περιφρουρήσει τους πολίτες του, αντιμετωπίζοντας τη λαθρομετανάστευση και την εγκληματικότητα. Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ξέφραγο αμπέλι. Για το καλό όλων μας, της Αριστεράς συμπεριλαμβανομένης».
