Πέρασαν 34 ολόκληρα χρόνια ,1980,από τότε που επισκέφτηκα για τελευταία φόρα γραφεία πολιτικού κόμματος. Ηταν τα γραφεία της ΟΝΝΕΔ στη Νικηταρά ως Δαπίτης παρέα με τον υπεύθυνο σπουδαστικού Β. Μιχαλολιάκο,τον Κώστα τον Καραμανλή ,τον Σαμαρά και άλλους.Αυτό συνέβη γιατί αισθανόμουν ότι με χρησιμοποιούσαν για να πραγματώσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Αυτό μέχρι την προηγούμενη Τρίτη που επισκέφτηκα τα νέα γραφεία της Χ.Α στις Αχαρνές.
Αν και πολύ επιφυλακτικός στην αρχή, σιγά σιγά άρχισα να αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε μια σπουδαία οικογένεια.Σε αυτό συντέλεσαν κατ αρχήν οι υπεύθυνοι που αγκάλιαζαν όλους σαν να ήταν φίλοι από χρόνια ,άκουγαν τα προβλήματα και προσπαθούσαν να τα λύσουν. Μετά το πέρας της ωραιότατης ομιλίας του Γ. Μισιάκα έλαβε τον λόγο ένας ηλικιωμένος κύριος που με δάκρυα στα μάτια αναφέρθηκε στη βοήθεια που του προσφέρθηκε από τα παιδιά της Χ.Α. μετά από αυτοκινητιστικό ατύχημα.Αμέσως μου ήρθε στο νου ο γιος μου που οργανώθηκε στη Χ.Α. από το 2003 παρά τις αντίθετες συμβουλές μου.Σε μια κατάληψη της σχολής του δέχθηκε επίθεση από μια ομάδα αριστερών και οι μόνοι που τον βοήθησαν ήταν δυο άγνωστα του παιδιά της Χ.Α. ΚΑΙ ΟΧΙ οι παρευρισκόμενοι Δαπίτες.Γι αυτό αφήστε το φόβο που μας υπαγορεύουν τα ΜΜΕ και το κατεστημένο, ΕΛΑΤΕ κοντά στα παιδιά της Χ,Α. για να αγωνιστούμε ΟΛΟΙ μαζί για ένα καλύτερο μέλλον, δικό μας και των παιδιών μας,για μια ΕΛΛΔΑ όπως την ονειρευόμαστε όλοι εμείς οι αγνοί Πατριώτες ελεύθερη από τα ντόπια ξενόδουλα αφεντικά,μια ΕΛΛΑΔΑ εθνικιστική.
Γ.Κ.Μ.
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
