Είπε ότι ο Περικλής Γιαννόπουλος είναι ξεχασμένος από το Ελληνικό κράτος όπως και τόσοι άλλοι Εθνοπατέρες άλλα τώρα υπάρχει η Χρυσή Αυγή για να γνωρίσουν οι ¨Ελληνες ότι επιμελώς έχει αποκρύψει τα Ελληνικό Κράτος και τα βιβλία της Ιστορίας.
Ο Περικλής Γιαννόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1870. Μόλις τελειώνει τις βασικές σπουδές, εγγράφεται στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών για ένα χρόνο. Στη συνέχεια μετεγγράφεται στην Ιατρική Σχολή του Παρισιού όπου παραμένει για δύο χρόνια.
Μετά το θάνατο του πατέρα του εγκαταλείπει τις σπουδές του και επιστρέφει στην Αθήνα.
Ο Γιαννόπουλος με την επιστροφή του στην Ελλάδα και θέτει τη ζωή του και όλες του τις δυνάμεις στην υπηρεσία ενός ανώτερου σκοπού, που ήταν η επανελληνοποίηση του σύγχρονου Έλληνα, το κτύπημα της ξενομανίας και η δημιουργία μιας νέας κοινωνίας όπου ο κανόνας θα είναι για όλους το « Ζην κατά φύσιν ελληνικήν ».
Έγραφε χαρακτηριστικά στην «Ξενομανία»:
Ἡ ξενομανία είναι χωριατιά. Είναι προστυχιά. Είναι κουταμάρα. Είναι αφιλοτιμία. Εἶναι ἀφιλοπατρία. Καὶ εἶναι ξιπασιά. Καὶ εἶναι ἀμάθεια.
Καὶ ἐπὶ τέλους διατί αὐτὴ ἡ κουταμάρα; Τί τοῦ χρεωστᾶτε τοῦ Ἰταλοῦ, τοῦ Γάλλου, του Γερμανού διά να δουλεύετε δι᾿ αὐ τὸν καὶ νὰ τοῦ δίδετε ὅλον σας τὸ χρῆμα ποὺ κερδίζετε μὲ ἀγῶνας;
Ἄλλο ραγιὰς καὶ ἄλλο Ἕλλην. Ἄλλο φραγκοπίθηκος καὶ ἄλλο Ἕλλην.
Όπως καταλαβαίνετε συναγωνιστές αυτός ο μεγάλος οπαδός του Έθνους είναι πιο επίκαιρος από ποτέ και ας έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας από τον θάνατό του.
Οι αντιλήψεις αυτές του Γιαννόπουλου θα του δημιουργηθούν ύστερα από πολύμηνη εντατική μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αλλά κυρίως με την παρατήρηση και μελέτη της αττικής γης, της ομορφότερης πρωτεύουσας του κόσμου, μιας Αθήνας, που φιλοξενούσε τόσους δημιουργούς των τεχνών και των γραμμάτων και που η αισθητική της τελειότητας άγγιζε το Θείο.
Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις συναγωνιστές, αναφέρομαι βέβαια στην παλιά Αθήνα.
Ο Περικλής Γιαννόπουλος αφιερώνεται στη μελέτη του Ελληνισμού και του Ελληνικού Πνεύματος προσπαθώντας να εμφυσήσει στους συμπατριώτες του έναν γνήσιο - πρότυπο τρόπο Ελληνικής ζωής μακριά από ξένες επιρροές.
Ότι ακριβώς λέει δηλαδή η Χρυσή Αυγή.
Το να αυτοτιτλοφορείσαι "Έλλην" και το να έχεις συνείδηση τί αυτή η έννοια σημαίνει, είναι δύο διαφορετικά πράγματα. "Έλλην" δεν είναι να έχεις ταυτότητα και υπηκοότητα αυτού τού Κράτους πού θέλει, χωρίς να τ' αξίζει, να λέγεται "Ελλάς". "Έλλην" σημαίνει Φώς και Πνεύμα. Σημαίνει Άνθρωπος και Εξανθρωπιστής. Σημαίνει Αρετή και Κάλος κι Ανδρεία. Σημαίνει Ελευθερία και Δίκαιον καί σεβασμό Ετεροδόξων. "Έλλην" σημαίνει Αρμονία καί Ηθος καί Ερως γιά τήν Φύση καί τόν Κόσμο. Βαρύ τό φορτίο τής κληρονομιάς ενός τέτοιου ονόματος καί λίγοι έχουν τό δικαίωμα νά τό φέρουν.
Ο Περικλής Γιαννόπουλος υπήρξε Ελλην! Ελάτρευσε τήν έννοια "Ελλάς" σέ όλη τήν πληρότητά της, τραγούδησε σέ μιά κοινωνία Κουφών, αυτήν τήν Ελλάδα, έζησε μιά ζωή γεμάτη από Ελλάδα καί πέθανε μ' έναν Ελληνοπρεπή, θυσιαστικό θάνατο - σάν Ηθοποιός Αρχαίας Τραγωδίας - φωταυγάζοντας στούς τυφλούς καί κραυγάζοντας στούς κουφούς τήν έννοια "Ελλάς". Γι' αυτά του τά εγκλήματα, καταδικάστηκε απ' αυτή τή μικρόψυχη κοινωνία τών τυφλών καί κουφών καί τό Ανθελληνικό, Ρωμαίικο κράτος, στή μέγιστη ποινή τής λησμονιάς και της αγνωμοσύνης , τήν οποία εκτίει ακόμη.
Οι Ιδέες του όμως ενέπνευσαν καί επέζησαν μέσα από τά έργα τών φίλων του: τού Κωστή Παλαμά, τού Ανδρέα Λασκαράτου, τής Μυρτιώτισσας, τού Αγγελου Σικελιανού, τού Γρηγόρη Ξενόπουλου, τού ΄Ιωνος Δραγούμη, τού Βλάσση Γαβριηλίδη, τού Πικιώνη καί πολλών άλλων. Ιδέες πού σημειοθέτησαν, εχάραξαν καί ευχήθηκαν αυτό που ο ίδιος έλεγε "Ελληνική Αναγέννηση".
Οραματίσθηκε την Ελληνική Αναγέννηση, την επανάληψη του αρχαίου Ελληνικού θαύματος στη σύγχρονή του μορφή. Υπήρξε αθεράπευτα Μεγαλοϊδεάτης, ρομαντικός Ελληνολάτρης και ακραίος ουτοπιστής σε μια εποχή όπου η Ελλάδα βρισκόταν σε βαθύ κοινωνικοπολιτιστικό τέλμα, εξαθλιωμένη και ταπεινωμένη από τον πόλεμο του 1897.
Ζώντας μια μετρημένη ζωή και αξιοποιώντας τα λιγοστά περιουσιακά του στοιχεία προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην, άρχισε να αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά τα οποία παραχώρησαν τις σελίδες τους στον χειμαρρώδη λόγο του. Το ύφος του, δεν είναι φιλολογικά φτιαγμένο, είναι ακατάστατο, μα οι ιδέες του είναι αιχμηρά βέλη που κεντρίζουν τον ενδιαφέρον όλων.
Τα άρθρα του ήταν πάντα επιθετικά. Κεντούσε καί ξυπνούσε ναρκωμένες συνειδήσεις, αλλά κυρίως απέπνεε "Ελλάδα".
Εξωτερίκευσε τις σκέψεις του γράφοντας δοκίμια σε διάφορες εφημερίδες, επιθυμώντας να μεταβάλλει "όλους τους Ρωμιούς σε Έλληνες". Αποκορύφωμα του συγγραφικού έργου του στάθηκαν οι δύο μελέτες του («Νέον Πνεύμα» - 1906, και «΄Εκκλησις προς το Πανελλήνιον Κοινόν» -1907) στις οποίες κρίνει το παρόν του Ελληνισμού και χαράσσει το μέλλον του όπως το φανταζόταν.
Στο «Νέον Πνεύμα» κηρύσσει τη νέα ελληνική πνευματική επανάσταση και την αναγέννηση της Ελλάδος και του Ελληνισμού, η οποία «πρέπει να έχη ως Σύμβολον τελειωτικόν: Ή ΕΛΛΑΣ Ή ΤΕΦΡΑ». Το σύνθημα αυτό, όμοιο κατ’ ουσίαν σύνθημα με αυτό της στρατιωτικής εθνικής επανάστασης του 1821, είναι και πάλι σύνθημα της δικής του ιδεολογικής επανάστασης. Ένα σύνθημα που εκφράζεται διαρκώς και από την εφημερίδα του Λαϊκού Συνδέσμου «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» και αποτελεί φράση-σύμβολο και βάση του Αγώνα μας.
Ακούστε, Συναγωνιστές, μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του αυτό και προσέξτε την τραγική ομοιότητα με την κατάσταση που ζούμε σήμερα:
Τί ἄνθρωποι τοιοῦτοι θὰ ἔκαμνον, ἀφηνόμενοι ἐλεύθεροι, νὰ κάμουν ὅ,τι θέλουν; Ἀρχομανεῖς, παραβιασταὶ ὅλων τῶν πρὸς αὐτοὺς Ἠθικῶν ἐντολῶν τῆς φυλῆς, πολεμοῦντες λυσσωδῶς τὸ Πνεῦμα, καταμεθυσθέντες καὶ μουρλαθέντες φουστανελάδες, ἀπὸ τὴν ἡμιμαθῆ ἐπαφὴν μὲ τὸν Ἰδεολογικὸν Κόσμον τῆς Εὐρώπης, ἐμπαιζόμενοι γελοιοδέστατα, ἀπὸ τὰ παιχνίδια τῆς Εὐρωπαϊκῆς Πολιτικῆς, κατακοροϊδευόμενοι ἀπὸ τοὺς Πρέσβεις, οἱ ὁποῖοι κρατοῦντες τὰ γέλοια, ἔλεγον εἰς τὴν προστριβομένην εἰς τὰς θύρας τῶν Πρεσβειῶν, βλακιστάτην φιλοδοξίαν των, ὅτι ἂν κάμουν τοῦτο, θὰ τοὺς ἐκτιμήσῃ ὁ Τσάρος καὶ ἂν κάμουν ἐκεῖνο, θὰ τοὺς θαυμάσῃ ἡ Ἀγγλία, καὶ χαϊδεύοντες τὸν ἄλλον, ὅτι θὰ τὸν ὑποστηρίξῃ ἡ Γαλλία νὰ γίνῃ ὑπουργός, τὰ ἔκαμαν κυριολεκτικῶς θάλασσαν.
Οὕτω, μὲ ἀναίδειαν Ἑλληνικήν, ἐπέταξαν ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴν Ἀντιπροσωπείαν, τοὺς Ἀντιπροσώπους τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀπὸ τῆς ἡμέρας δὲ αὐτῆς, παύει νὰ ὑπάρχῃ ΤΙΜΙΑ Ἑλλάς. Διότι Ἑλλάς, μὴ ἔχουσα παρὰ μίαν Βουλήν, εἰς τὴν ὁποίαν δὲν ἔχουν θέσιν, λόγον, φωνήν, βαρύτητα, σημασίαν καμμίαν, τὰ πανελλήνια συμφέροντα, οἱ Ἀντιπρόσωποι, ὅλων τῶν Τμημάτων καὶ Κοινοτήτων τῆς φυλῆς, τῶν ἀπὸ περάτων ἕως περάτων τῆς Οἰκουμένης διεσπαρμένων καὶ ἀγωνιζομένων, τὸν Ἀχίλλειον καὶ Ὀδυσσειακὸν ἀγῶνα, τῆς Ὑπάρξεως καὶ Ἐπικρατήσεως, καὶ ἐὰν ἦτο Βουλὴ ἀνθρώπων καὶ ἐὰν ἀκόμη ἦτο τελεία, καὶ ἐὰν δὲν ἦτο ὅ,τι εἶναι, μπουλοῦκι ἀγραμμάτων -ΝΑΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΝ- ἀνηθίκων καὶ ἀπελεκίτων Κουτσούρων, -διότι βεβαίως κανεὶς δὲν ἐννοεῖ Βουλήν, τὴν οὔτε δεκάδα τῶν ὑπαρχόντων ἐκεῖ Ἀνθρώπων- μόνον ἕνεκα τοῦ Ἑλληνικοῦ Τοπικισμοῦ καὶ τῆς ἐλλείψεως τοῦ Πνεύματος, δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἦτο, ἔκτοτε καὶ πάντοτε καὶ ὑπέρποτε φανερότατα ὅ,τι εἶναι τώρα εἰς τὴν ἐντέλειαν, ἡ μία αὐτὴ Βουλή:
Τσουλικὸ Λιμέρι πρὸς διαρπαγὴν Γῆς, Ζωῆς, Τιμῆς καὶ Περιουσίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Πεθαίνετε, διότι ἐσκοτώσατε τό: ΠΝΕΥΜΑ.
Ἐνόσω δὲν Ἀναστηθῇ καὶ Ἀναστηλωθῇ τὸ ΠΝΕΥΜΑ, ἀδύνατον νὰ ἀρχίσῃ ἡ ὑπάρχουσα: ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΛΛΑΣ.
Ἐσκοτώσατε τὴν Ἑλληνικὴν ΝΕΟΤΗΤΑ.
Καὶ Ἔθνος χωρὶς ΝΕΟΛΑΙΑΝ εἶναι Ἄνοιξις χωρὶς ΑΝΘΗ.
Κάτω ἡ Ἑλλὰς τῶν: ΨΗΦΩΝ, τῶν ΜΙΣΘΩΝ, τῶν ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΩΝ καὶ τῶν ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ.
ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΒΑΔΙΣΕΤΕ ΕΜΠΡΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΞΗ:
ΝΕΟΝ ΠΝΕΥΜΑ
ΝΕΟΝ ΙΔΑΝΙΚΟΝ
ΝΕΑ ΠΙΣΤΙΣ
ΝΕΑ ΣΗΜΑΙΑ
Στα 1907 θα κυκλοφορήσει το ευαγγέλιο του Περικλή Γιαννόπουλου που είναι η «Έκκλησις Προς Το Πανελλήνιον Κοινόν». Εδώ ο Περικλής Γιαννόπουλος γίνεται μαστιγωτής προς πάσαν κατεύθυνσιν.
Γράφει χαρακτηριστικά – και πάντα επίκαιρα σε συνάρτηση με το σήμερα:
Δὲν θὰ κρίνετε Σεῖς οἱ Φράγκοι -τὰ χθεσινὰ Ἀγριογούρουνα- Ἐμᾶς, ἀλλ᾿ Ἐμεῖς θὰ κρίνωμε Σᾶς καὶ τὸν Πολιτισμόν σας.
Ἂν σκιάζεσθε νὰ σκεφθεῖτε ἐλεύθερα, ἂν φοβᾶσθε νὰ σταθεῖτε ὀρθοὶ σὰν Ἄνδρες, τότε ξαναβουτίσετε στὸ Δασκαλοσυνταγματικό Σας ροχαλητό.
Ντροπή Σας νὰ συζητᾶτε μὲ τὸν Σκυλόφραγκο ἂν ἡ Μακεδονική Σας Γῆ εἶνε Δική Σας Γῆ. Καὶ νὰ τὸν πείσῃς, δὲν τὸν πείθεις τὸ Λῃστή. Ἢ μόνος του ἢ μὲ Σμπίρους βαλτοὺς θὰ προσπαθήσῃ νὰ Σᾶς πάρῃ κάθε Γῆ.
Οἱ Πολιτισμοὶ ποὺ Σᾶς ἔμαθαν οἱ Δασκαλοτσούσιδες νὰ προσκυνᾶτε μπρούμυτα, Σᾶς καμπανίζουν κατάμουτρα μὲ ἄγρια χαστούκια: Η ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ.
Καὶ εἶνε ἀνήθικον καὶ ἄσκοπον καὶ τὸ νὰ Σᾶς δώσουν καὶ τὸ νὰ δεχθεῖτέ τι. Καὶ νὰ Σᾶς δώσουν, ἂν εἶσθε Σάπιοι, ὁ πρῶτος Δυνατὸς θὰ Σᾶς τὸ πάρῃ. Τὸ Ἠθικὸν εἶνε ἂν εἶσθε Σάπιοι, νὰ Σᾶς ξεπατώσουν καὶ καθαρίσουν τὴ Γῆ.
Φυλᾶτε τὴ Γῆ Σας καὶ τὴν Τιμή της, μόνο μὲ Σπαθί.
Πάψετε Σαπιοδάσκαλοι καὶ Σαπιορήτορες -ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- νὰ ἐξευτελίζετε τὴ Φυλή. Πάψετε Παλιόγρηες τὶς κλάψες, τὰ σάλια, τὰ μελάνια καὶ πιάστε τὸ ΣΠΑΘΙ.
Τὰ πάντα στὴ Ζωὴ -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτῶνται μὲ τὸ ΣΠΑΘΙ. Καὶ ἔτσι εἶνε καὶ μόνο ἔτσι ΠΡΕΠΕΙ νὰ εἶνε.
Ἑλληνική Φυλὴ ὁ μεγαλύτερος Ἐχθρός Σου εἶνε: Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ.
ΕΛΛ. Φυλὴ τί φωνάζεις; Μπῆκαν κλέφτες στὸ μανδρί; Ἐὰν Σοῦ βαστᾷ ἔμπα διώχτους.
Ζωντόβολα, μὴ φοβᾶσθε τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ. Ἡ Ἀλήθεια δὲν σκοτώνει· τὰ ΨΕΜΜΑΤΑ καταθάπτουν τοὺς Λαούς.
Οὐδαμοῦ ἀλλοῦ φαίνεται καθαρότερα, συλλαμβάνεται χειροπιαστότερα, ἡ μανιακὴ πάλη Ἕλληνος καὶ Ἑλλ. Πνεύματος κατὰ τοῦ βαθύτερον θέλοντος νὰ εἰσχωρήσῃ Ξενισμοῦ, ἀπὸ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνας.
ΕΛΛΗΝΑΔΕΣ Μπακαλευόμενοι παντοῦ τῆς Γῆς, ἂν δὲν ξαναβρεθεῖτε γρήγορα σὲ ἀνάλογον ὑψηλὴ μὲ τὴ Βυζαντινὴ Θέσι: ΕΙΣΘΕ ΧΑΜΕΝΟΙ.
Δὲν εἶνε στὸ χέρι Σας νὰ ἐκλέξετε τίποτα. Ἢ θὰ εἶσθε εἰς τὴν πρώτην Γραμμὴ τοῦ Πολιτισμοῦ, μεταξὺ τῶν Πρώτων Πρωταγωνιστῶν ἢ στὸν ΠΑΤΟ τῆς Οἰκουμένης κι᾿ ὁ κάθε Βούλγαρος θὰ καββαλικεύει τὸν Ἕλληνα γιὰ νὰ κάμῃ τὸ δρόμο του, σὰ γαϊδουράκι γιὰ περίπατο.
Μὴ μουγκρίζετε. Διὰ νὰ Σωθεῖτε πρέπει νὰ ταπεινωθεῖτε μόνοι Σας, νὰ ἀπογυμνωθεῖτε μόνοι Σας ἀπὸ ὅλες τὶς Ψευτιὲς καὶ τὰ Φούμαρα καὶ νὰ ἰδεῖτε ἀληθινὰ καὶ κατάβαθα τὰ τρισελεεινά Σας ΧΑΛΙΑ καὶ τὴν ΚΑΤΑΝΤΙΑ τῆς Φυλῆς.
Ἀπὸ τῆς Πτώσεως τῆς Πόλεως, Μοιρολογᾶτε Ἐθνικῶς καὶ κάνετε τὶς δουλίτσες Σας περίφημα Ἀτομικῶς. Ἀπὸ δὲ τῆς Ἐλευθερώσεως τῆς Ἑλλαδούλας, ἐφορτώσατε τὰ πάντα στὸ Χάρτινο αὐτὸ Κοκοράκι καὶ πάλι κάνετε τὶς δουλίτσες Σας. Δηλαδή: καὶ πάλι καὶ μόνο ΜΠΑΚΑΛΕΥΕΣΘΕ.
Ο Γιαννόπουλος περιφρονεί καθετί το Δυτικό και Ευρωπαϊκό: "Εμείς οι Έλληνες δημιουργήσαμε τόσους πολιτισμούς… ό,τι καλό έχετε, εμείς σας το δώσαμε …και τώρα θα 'ρθετε εσείς οι χθεσινοί λυκάνθρωποι, οι χθεσινοί γουρουνάδες να κρίνετε εμάς; Όχι εσείς εμάς, αλλά εμείς θα κρίνουμε τον πολιτισμό σας".
Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός εκτός ορισμένων εξαιρέσεων υστερεί σημαντικά σε σχέση με τον ελληνικό. Ο πολιτισμός των Φράγκων είναι "κτηνώδης τεχνητός και ανελεύθερος". "Καταδυστύχησε τον άνθρωπο με τον εμβολιασμό της μανιακής εργασίας, τον έκαμε το πιο δυστυχισμένο ζώο της γης, δουλεύον εις την οικτροτέραν δουλείαν της πεντάρας, σαν σκλάβο, σαν είλωτα, σαν μαύρο".
Διά να είναι η Φυλή εις το χάλι που είναι, φανερόν οτι οι τωρινοί Έλληνες είσθε οι χειρότεροι που υπήρξαν ποτέ..
Ανεξάρτητα με το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις ιδέες του Περικλή Γιαννόπουλου, οφείλει να παραδεχθεί τη διαχρονικότητα του μηνύματός του: "Ερωτάστε λοιπόν, ερίτιμοι κύριοι ΕΛΛΗΝΕΣ, έχετε όρεξιν να σκεφθείτε;"
Λίγο πρίν από τόν θάνατό του, τόν είχε κυριεύσει μιά μεγάλη απογοήτευση που δέν μπορούσε νά μεταδώση στούς άλλους, τούς πολλούς, όπως ήθελε, αυτόν τόν ασίγαστο καί ακράτητο Ελληνισμό, που έκαιγε μέσα του. Εκτός από λίγα φωτισμένα μυαλά, τό μεγάλο Κοινό αδιαφόρησε γιά τό κήρυγμα καί τίς ιδέες του. "Πρέπει νά γίνω Πρακτικός" έλεγε στούς φίλους του, "Πρέπει νά κάνω κάτι τό Πρακτικόν". Καί τό έκανε.
Τό πρωΐ τής 10ης Απριλίου τού 1910, έβρεχε πολύ. Ο Περικλής Γιαννόπουλος, ντυμένος στά ολόλευκα, πήγε με αμάξι στό Σκαραμαγκά. Εκεί, αφού έφαγε σέ παρακείμενο Χάνι, εζήτησε από τόν αμαξά νά ξεζέψη ένα λευκό άλογο. Τό καβάλησε, χωρίς σέλα καί αναβατήρες, καί προχώρησε πρός τήν ακτή. Εκεί, αλείφτηκε αρώματα, στεφανώθηκε μέ αγριολούλουδα καί κάλπασε πρός τά κύματα, μέσα στήν ανοιξιάτικη βροχή. Σάν έφθασε έτσι καβάλα στά βαθειά, γύρισε τό άλογο πρός τήν ακτή καί κρατώντας μέ τό ένα χέρι τά χαλινάρια, πυροβόλησε μέ τ' άλλο στόν κρόταφο καί χάθηκε μέσα στούς αφρούς τών κυμάτων, ενώ τό άλογο ξαναγύριζε ρουθουνίζοντας στήν ακτή.
Μετά από δύο εβδομάδες, η θάλασσα έβγαλε τό πτώμα του στήν Ιερή γή τής Ελευσίνας. Εκεί καί ετάφη, μέ Πρωθυπουργική εντολή - όχι επειδή σκέφτηκαν ότι σ' αυτήν τήν ιερή γή, άρμοζε νά ταφή ένας τόσο άξιος Έλληνας, αλλά γιά τόν φόβο πιθανών επεισοδίων (!) στήν κηδεία του, στήν Αθήνα, από τούς φίλους του. Στό πορτοφόλι του βρέθηκε ένας οβολός, που σάν Έλληνας θά πλήρωνε στόν Χάρο γιά νά τόν περάση από τήν λίμνη Αχερουσία στά Ηλύσια πεδία!
Ὁ θάνατος -ὁ τρόπος μάλιστα τοῦ θανάτου- τοῦ Περικλῆ Γιαννόπουλου συγκλόνισε τὴν κοινωνία καὶ τὸν τύπο τῆς ἐποχῆς, τόσο ποὺ δὲν εἶχε γίνει γιὰ τὰ ἔργα του ὅσο ζοῦσε. Ἐπὶ πολλὲς ἡμέρες δημοσιεύονταν λεπτομέρειες γιὰ τὸν τρόπο τοῦ θανάτου του καὶ περιστατικὰ ἀπὸ τὴν ζωή του, ἐνῷ ποιητὲς ὅπως ὁ Παλαμᾶς, ὁ Σικελιανός, ὁ Μαλακάσης καὶ ἡ Μυρτιώτισσα τοῦ ἀφιέρωσαν ποιήματα.
Έναν αιώνα μετά τον θάνατό του, ο Περικλής Γιαννόπουλος παραμένει το ίδιο επίκαιρος – ίσως πιο επίκαιρος από ποτέ.
΄Ηταν ένας εκ των συγχρόνων προφητών του ελληνικού εθνικισμού , που μαζί με τον Ίωνα Δραγούμη παραμένουν μέχρι και σήμερα οι στυλοβάτες του ελληνικού εθνικισμού.
Στη σημερινή εποχή, όπου Έλληνες αυτοκτονούν κάθε μέρα, όπου η εγκληματικότητα εξαιτίας της λαθρομετανάστευσης έχει χτυπήσει κόκκινο, οι Αλβανοί κατσαπλιάδες διενεργούν ακόμα και στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον Ελληνικών Φυλακών, τα ναρκωτικά, η πορνεία και εγκληματικά στοιχεία έχουν καταλάβει ολόκληρες γειτονιές της Ελλάδας, βυθίζοντας τους Έλληνες στον τρόμο, να παρακολουθούν αποχαυνωμένοι τον κόσμο τους να χάνεται, μόνη ελπίδα είναι η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού, η αντίδραση και το ξύπνημα, όπως τα οραματίστηκε ο Περικλής Γιαννόπουλος.
Συνεχίζει και φωτίζει τον δρόμο του Ελληνικού Εθνικισμού προς την απελευθέρωση του Γένους από τους πάσης φύσεως δυνάστες του.
Κλείνοντας και επειδή μέσα σε μια ομιλία δεν μπορούν να χωρέσουν και πολλά πράγματα για αυτό τον μεγάλο Άντρα του Έθνους θα σας προέτρεπα να διαβάσετε όσοι δεν το έχετε ήδη κάνει το βιβλίου του Αρχηγού «Απολλώνιος Λόγος» για να μάθετε περισσότερα για το έργο του Περικλή Γιαννόπουλου.
