Με αφορμή την επέτειο του απαγχονισμού ενός ακόμα Εθνομάρτυρα από τους τούρκους του Πατριάρχη Κων/πόλεως Γρηγορίου Ε΄ Πραγματοποιήθηκε στην Τ.Ο. Άνω Λιοσίων - Αχαρνών - Καματερού ομίλια την Δευτέρα 14/4 από τον συναγωνιστή Γιάννη Κωνσταντινίδη.
Ο συναγωνιστής σε ομιλία γεμάτη δυναμισμό μίλησε για το Θεάρεστο έργο του Πατριάρχη από τα πρώτα χρόνια της Ιερατικής του θητείας στην σχολή της Πάτμου για το έργο που επέδειξε στην Σμύρνη εώς το Αξίωμα του Πατριάρχη, είπε για το μεγαλείο ψυχής που επέδειξε ο Πατριάρχης αφορίζοντας τον Υψηλάντη για να γλιτώσει από σφαγή τους Έλληνες της πόλης για την Δύσκολη περίοδο της εξορίας του στο Άγιο ¨ Όρος καθώς για τον απαγχονισμό του που θα μπορούσε να αποφύγει αν έφευγε από την πόλη αλλά προτίμησε να μείνει στον Θρόνο του και να βρεί έναν μαρτυρικό θάνατο δια του απαγχονισμού.
Ο συναγωνιστής τελείωσε την ομιλία του λέγοντας τα εξής:
Τον απαγχόνισαν στις 10 Απριλίου του 1821 την ίδια στιγμή που γινόταν η εκλογή για την ανάδειξη του νέου πατριάρχη Ευγενίου. Στην συνέχεια κάρφωσαν στο στήθος του τον «γιαφτά» το τουρκικό έγγραφο με τους λόγους της θανατικής καταδίκης.
Η κατηγορία που τον βάραινε ήταν η καταγωγή του από τον επαναστατημένο Μοριά , καθώς δεν υπήρχαν αποδείξεις για την ενοχή του ή για τη συμμετοχή του στην επανάσταση.
Για τέσσερις ολόκληρες μέρες , το σώμα του κρεμόταν εκεί , έρμαιο στη βιαιότητα των Τούρκων –αντρών και γυναικών- που το έφτυναν , του πετούσαν λάσπη ή κάρφωναν μαχαίρια στο άψυχο κουφάρι.
Η ιστορία κατέγραψε τρεις εβραίους υποτακτικούς των Τούρκων, «τον Λεβύ, τον Μουτάλ και τον Μπιταχύ» να αγοράζουν τον νεκρό Γρηγόριο , το σκυλεύουν το σώμα του και εν τέλει να το πετούν στον Κεράτιο Κόλπο.
Ο νέος πατριάρχης Ευγένιος , προσπάθησε να του δωροδοκήσει τους δήμιους , ώστε να πάρει το λείψανο και να το κηδέψει κρυφά αλλά οι τούρκοι δεν το επέτρεψαν.
Μετά από διαταγή του σουλτάνου , το πτώμα του πατριάρχη πετάχτηκε στη θάλασσα στα ανοιχτά του Φαναρίου , ώσπου βρέθηκε στις 16 Απριλίου 1821 από τους ναύτες του κεφαλλονίτικου πλοίου «Άγιος Νικόλαος» του καπετάνιου Νικολάου Σκλάβου.
Αν και το πτώμα αναγνωρίστηκε από ανθρώπους που ήξεραν τον πατριάρχη, υπάρχουν αμφιβολίες για το αν το πτώμα άνηκε στον Γρηγόριο, γιατί φαινόταν περίεργο το πώς μπορούσε να διατηρηθεί σε τέτοια κατάσταση για τόσο καιρό.
Σίγουρο είναι πάντως ότι με το μαρτυρικό του θάνατο , ο πατριάρχης σημάδεψε την ιστορία της επανάστασης του 1821 , αν και κάποιοι θεωρούν ότι ίσως να ωφελούσε περισσότερο τον αγώνα , αν τον αποφάσιζε άμεσα και αποφασιστικά . Μπορεί να μην πρωτοστάτησε στο πεδίο της μάχης αλλά η αγάπη του για την πατρίδα αποδεικνύεται περίτρανα με την έσχατη ηρωική του στάση αλλά και με τις προσπάθειες του για την μόρφωση των ελλήνων στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς.
Επιπλέον ασχολήθηκε με τη στέγαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και διαρρύθμισε τον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου.
Ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης στο ποιητικό του αφιέρωμα για τον νεκρό Πατριάρχη, μνημονεύει:
«….Χτυπάτε Πολεμάρχοι , μη λησμονείτε το σκοινί , παιδιά του Πατριάρχη..»
Η ομιλία έκλεισε τραγουδώντας όλοι μαζί τον Εθνικό Ύμνο!
