Αν στους άλλους προξενούν εντύπωση και δέος τα λεγόμενα της πρώην αρχιμπολσεβίκας, Εμείς δεν εκπλησσόμαστε. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο ψευτοεθνάρχης, αυτός ο φυσικός και ηθικός αυτουργός της Κυπριακής τραγωδίας (με την υπογραφή του στις επαίσχυντες συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου και την μετέπειτα φράση και πρακτική «η Κύπρος κείται μακράν»), ήταν ανέκαθεν ο καλύτερος σύμμαχος και προπαγανδιστής του ΚΚΕ. Κατά την διάρκεια της πρώτης διακυβερνήσεώς του ως αρχηγού της ΕΡΕ (1955-1963) νεκρανάστησε πολιτικά το στρατιωτικά τσακισμένο ΚΚΕ με αποτέλεσμα, 9 μόλις χρόνια μετά την συντριβή του στον Γράμμο και το Βίτσι, το εκλογικό μετωπικό σχήμα του ΚΚΕ, η ΕΔΑ, να παίρνει το 25% των ψήφων, γινόμενη έτσι αξιωματική αντιπολίτευση.
Καλλιέργησε την αποπολιτικοποίηση της νεολαίας, με τραγικό αποτέλεσμα τα πιο ανήσυχα και επαναστατικά πνεύματα να παρασυρθούν από την μαρξιστική πανούκλα. Ερχόμενος ως ‘‘μεσσίας’’ το 1974 νομιμοποίησε άνευ όρων το ΚΚΕ, χωρίς έστω να το υποχρεώσει σε μια συγγνώμη για τα εγκλήματα του παρελθόντος, διέλυσε την παιδεία και στα πλαίσια της ‘‘αποχουντοποίησης’’ παρέδωσε τα πάντα στην αριστερά. Νοιαζόμενος μόνο για τον εαυτούλη του, ως γνήσιος εγωπαθής, πήγε για πρόεδρος της δημοκρατίας και έστρωσε τον δρόμο με ροδοπέταλα για τον ερχομό στην εξουσία της πασοκικής λαίλαπας.
Γιατί, λοιπόν, να μην τον λατρεύουν οι πάσης φύσεως αριστεροί; Ως μια Ελληνική εκδοχή του Κερένσκι ο αγνώμων αυτός φιγουρατζής, αστράτευτος, ετοιματζής, αγράμματος (για να εκφωνήσει έναν απλό λόγο έπρεπε να ξενυχτήσουν οι λογογράφοι του) πολιτικάντης έκανε ότι ήταν δυνατόν για να ισχυροποιήσει τον αριστερό διεθνισμό. Η Παπαρήγα δεν έκανε τίποτα άλλο από το να επιβεβαιώσει το ότι ο Καραμανλής ήταν συνοδοιπόρος των μπολσεβίκων.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
