Γράφει ο Αλέξανδρος Λεονταρίτης
Η «Γυμνασιαρχία» μια χορηγία για την συμμετοχή των σχολικών ομάδων μας σε διεθνείς διοργανώσεις.
Ολοκληρώθηκαν τα Πανελλήνια Σχολικά Πρωταθλήματα των Αθλοπαιδιών για την τρέχουσα σχολική χρονιά 2014-2015. Μέσα από ένα κατ’ ευφημισμό σχολικό Πρωτάθλημα, καθώς ισχύει το σύστημα του αποκλεισμού, ομάδες δημοσίων και ιδιωτικών Λυκείων ανεδείχθησαν πρωταθλητές στο ανδρικό και γυναικείο Ποδόσφαιρο και στην Καλαθοσφαίριση ανδρών και γυναικών.
Οι σχολικές ομάδες του 1ου Ε.Π.Α.Λ. Αγρινίου (Ποδόσφαιρο ανδρών)και του Αριστοτελείου Κολεγίου Θεσσαλονίκης (Ποδόσφαιρο γυναικών) αντιμετωπίζουν την πρόκληση της συμμετοχής και διάκρισης τους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που διεξάγεται κάθε δύο χρόνια και το οποίο φέτος θα φιλοξενηθεί στην Γουατεμάλα, το διάστημα 12 με 15 Απριλίου 2015. Αντιστοίχως, οι ομάδες Καλαθοσφαίρισης δύο Λυκείων καλούνται να αγωνιστούν για τα Εθνικά χρώματα στη Γαλλία. Το κονδύλι, που πρέπει να εγκριθεί για τη διαμονή και τη μετακίνηση των μαθητών και των τεσσάρων σχολείων αγγίζει τα 100.000 ευρώ, ενώ για την αποστολή στη Γουατεμάλα απαιτούνται περίπου 25.000-30.000 ευρώ. Το Υπουργείο Παιδείας αρνείται να καλύψει τα έξοδα μετακίνησης των Σχολείων στη μακρινή χώρα της Κεντρικής Αμερικής και ενημέρωσε για τις προθέσεις τη Διεύθυνση του Σχολείου, ότι δεν εγκρίθηκε η δαπάνη “λόγω περικοπών”. Η εναλλακτική λύση της προσέλκυσης χορηγών, αν και αξιοποιήθηκε από τα ενδιαφερόμενα Σχολεία, απαιτεί και αυτή την άδεια του Υπουργείου και οι γραφειοκρατικές διαδικασίες είναι χρονοβόρες ενώ τα χρονικά περιθώρια είναι στενά.
Ο θεσμός των Σχολικών Πρωταθλημάτων σε ένα σημαντικό αριθμό Ολυμπιακών αθλημάτων, όχι όμως για όλα, είναι μια εκπαιδευτική διαδικασία, η οποία κατά την εφαρμογή της εμφανίζει τις γνωστές παθογένειες του Ελληνικού Αθλητισμού, που δεν θα έπρεπε να έχουν θέση στην σχολική κοινότητα. Όλοι οι φορείς συμφωνούν στην ανάγκη επανεξέτασης της Νομοθεσίας για τους όρους και τις προϋποθέσεις για την παροχή των κινήτρων, που δίνονται στους διακριθέντες μαθητές στις σχολικές διοργανώσεις, εγχώριες και διεθνείς, την αντιμετώπιση της φαρμακοδιέγερσης και της βίας στους σχολικούς αγώνες. Δεν μπορούμε όμως να αρνηθούμε την απονομή προνομίων, που πιθανόν να κατακτήσουν οι μαθητές των Ελληνικών Λυκείων σε μια διεθνή διοργάνωση, καθώς αυτή είναι θεσπισμένη από το Ελληνικό Κράτος.Πρόκειται, επί της ουσίας, περί αρνήσεως απονομής ενός προνομίου, το οποίο προβλέπεται μέσα από μια διαδικασία, όπως είναι η κατάκτηση κάποιας θέσης σε ένα Παγκόσμιο Σχολικό Πρωτάθλημα. Ως επίφαση της άρνησης προτάσσεται η οικονομική δυσπραγία της Πολιτείας. Η δικαιολογία αυτή στερεί από τους μαθητές την πιθανότητα αποκόμισης ενός ευεργετήματος νομικά θεσμοθετημένου.
Το Ελληνικό Κράτος δεν προέταξε παρόμοια προσκόμματα στην περίπτωση του διορισμού της κόρης, του για μία μέρα Προέδρου του Κοινοβουλίου το 2012, Βύρωνα Πολύδωρα. Ο τελευταίος έσπευσε να κάνει χρήση του νόμιμου δικαιώματος του για να απονείμει μια μόνιμη έμμισθη θέση, όχι την είσοδο σε κάποιο Πανεπιστήμιο-προθάλαμο πιθανώς της ανεργίας και μάλιστα, συνέγραψε και ολόκληρο απολογητικό έργο για να δικαιολογήσει, μη πείθοντας ούτε τον εαυτό του, την ενέργεια του. Στο “Κατά κηνσόρων” υποστηρίζει, όπως και ο ομοτράπεζος του Γιώργος Βουλγαράκης πως «ότι είναι νόμιμο είναι ηθικό». Ας μας επιτραπεί να κάνουμε έναν συνειρμό με βάση τα παραπάνω παραδείγματα: καθώς είναι απολύτως νόμιμο να παραχωρηθούν στους Έλληνες μαθητές, που θα διακριθούν στην παγκόσμια διοργάνωση προνόμια για την είσοδο τους στα Α.Ε.Ι., είναι συνεπώς ανήθικο να μην τους επιτραπεί η συμμετοχή τους, λόγω οικονομικής δυσχέρειας της Πολιτείας, που βρίσκει όμως πόρους για προσλήψεις βασισμένες στη Νομοθεσία(πάντοτε).
Ως τελευταία λύση θα έπρεπε να επιλεγεί η συνδρομή των χορηγών, η οποία δυστυχώς στήριξε ακόμη και παρελάσεις σε Εθνικές επετείους, καθώς δεν επιδαψιλεύει τιμή σε μια Πολιτεία να προστρέχει σε επιχειρηματίες για τα καύσιμα της, χωρίς φυσικά να είναι ούτε παράνομη ούτε αήθης. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση όμως, το Κράτος θέτει γραφειοκρατικά και χρονοβόρα προσκόμματα. Την ίδια ώρα η Πολιτεία στηρίζει παντοιοτρόπως τον Επαγγελματικό Αθλητισμό, σχήμα οξύμωρο κατά τον γράφοντα, με την επιχορήγηση των δεκάδων Π.Α.Ε, Κ.Α.Ε. και Τ.Α.Π. μέσω του ΠΡΟ.ΠΟ. και πιθανόν εισπράττει χιλιάδες ευρώ από τα πρόστιμα που επιβάλλει για την παραβατικότητα στους αγωνιστικούς χώρους, αποτελεί πρόφαση η άρνηση της να συνδράμει τον Σχολικό Αθλητισμό. Οι πρόεδροι των αθλητικών εταιριών, που διεκδικούν φοροαπαλλαγές, ρυθμίσεις χρεών, απαλοιφή προστίμων και άλλες διευκολύνσεις για τις αθλητικές αλλά και τις άλλες τους επιχειρήσεις, με τις οποίες διαπλέκονται στενά με το Κράτος (εφημερίδες, τηλεοπτικούς σταθμούς, κατασκευαστικές) μπορούν να γίνουν “εκών-άκων” χορηγοί του Σχολικού Αθλητισμού. Κατά αυτόν τον τρόπο, η Πολιτεία θα επιβεβαιώσει τη συνέχεια του Κράτους με τις “Λειτουργίες” και ειδικώς με τις “Γυμνασιαρχίες”, που αποτελούσαν στην Αθήνα του 5ου αιώνα την χορηγία κάποιων επιφανών πολιτών για την προετοιμασία και της συμμετοχή των αθλητών σε αθλητικά γεγονότα (Ολυμπιάδες, κ.ά.).
Είναι σίγουρο, πως στην επιστροφή των τροπαιούχων αποστολών των Σχολείων από τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα, αυτοί που θα σπεύσουν να τους υποδεχθούν και να απαθανατίσουν τη στιγμή κλέβοντας λίγη από τη δόξα τους, θα είναι οι ίδιοι που σήμερα τους απογοητεύουν, ελπίζουμε πρόσκαιρα και τους θέτουν σε ομηρία αλλά και τους αναγκάζουν σε επαιτεία, καθώς η μη θεσμοθετημένη “Γυμνασιαρχία” είναι τέτοια. Στην επιστολή που έστειλαν οι γονείς των μαθητριών της ομάδας του ποδοσφαίρουυπογραμμίζουν πως:“Αντί να επιβραβεύεται μια τέτοια νίκη, φαίνεται να τιμωρούνται για κάτι που πέτυχαν ολόσωστα και αξιοκρατικά. Είναι κρίμα να περιορίζονται στα Εθνικά σύνορα, όταν έχουν αποδείξει ότι είναι άξιες και ικανές να διεκδικήσουν πολλά περισσότερα, καθώς πολλές από αυτές αγωνίζονται και στα κλιμάκια της Εθνικής ομάδας”.
Είναι “κρίμα και άδικο”, να συμπληρώσουμε εμείς, καθώς οι Έλληνες πολίτες συντηρούμε αεροπλάνα και θωρακισμένα οχήματα για την μετακίνηση, ενίοτε και την ψυχαγωγία, των αενάως κινούμενων πολιτικών μας, καθώς πληρώνουμε τις καταστροφές των αθλητικών εγκαταστάσεων από τους πελάτες των ποδοσφαιρικών εταιριών και επιτρέπουμε στους “κήνσορες” να μας ζητούν τον λόγο, όταν τους μεμφόμαστε, γιατί προσλαμβάνουν τα μέλη της οικογένειας τους απολύτως «νόμιμα». Φαίνεται πως το Μπουσίντο, η «Ηθική των Σαμουράϊ», που μετέφρασε και προλόγισε ο ίδιος πολιτικός ανήρ, είναι για το θεαθήναι, καθώς όλα τα νόμιμα είναι για τους πολιτικούς και όλα τα ηθικά για τους πολίτες.
