Γράφει ο Θοδωρής Τσέλας.
Ενώ στην Ελλάδα καρδιοχτυπάμε εδώ και 7 χρόνια αν και πότε… «θα τελειώσει ο κόσμος» και ενώ ακούμε κραυγές λεόντων απο παπαγαλάκια, πως δήθεν, θα πτωχεύσουμε, θα πεθάνουμε, θα σβήσουμε, ΑΝ σκεφτούμε και μόνο να πάμε κόντρα στους τοκογλύφους, που θέλουν μέσω των ιδιωτών τραπεζιτών και των πολιτικών υπαλλήλων τους να κάνουν την χώρα μας και τους πολίτες υπόδουλους στα συμφέροντα τους, το φωτεινό παράδειγμα μιας χώρας που αντιστάθηκε ενάντια στις Αγορές και νίκησε αποτελεί η Ισλανδία, η οποία μετά την πλήρη αποκατάστασή της θα άρει τους κεφαλαιακούς ελέγχους που επιβλήθηκαν μετά την κατάρρευση των τραπεζών της το 2008!Σταδιακή άρση των κεφαλαιακών ελέγχων που επιβλήθηκαν μετά την κατάρρευση των τραπεζών της το 2008 αναμένεται να προτείνει σήμερα η Ισλανδία, σε μια προσπάθεια να σηματοδοτήσει το τέλος της κρίσης.
Για την Ισλανδία, η άρση των κεφαλαιακών ελέγχων θα συμβολίζει την αποκατάστασή της μετά την κατάρρευση. Θα βοηθήσει ακόμη την αξιολόγηση της πιστοληπτικής της ικανότητας και τη μείωση του κόστους δανεισμού, ενώ θα ανοίξει το δρόμο προς την ανάπτυξη και τη περαιτέρω βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης για τους κατοίκους της.
Μια τέτοια κίνηση, που ίσως περιλάβει την επιβολή φόρου σε κεφάλαια που μεταφέρονται εκτός χώρας, αναμένεται να προκαλέσει επικρίσεις από ξένους πιστωτές που έχουν περιουσιακά στοιχεία «παγιδευμένα» στις τράπεζες που κατέρρευσαν, αλλά αυτή η αντίδραση είναι αδιάφορη στην κυρίαρχη Ισλανδία, που άλλαξε το Σύνταγμα της μέσα σε τρεις ημέρες, ενώ οι πολίτες οδηγούσαν τους πολιτικούς που συνενούσαν στο ξεπούλημα στην φυλακή μαζι με τους τραπεζίτες, κατεβάζοντας τους προηγουμένως από το αεροπλάνα που είχαν μπει για να γλυτώσουν, λίγο πριν αυτά απογειωθούν.
Και μην βιαστεί κάποιος να πει «σιγά την απομονωμένη χώρα…»
Γιατί και εκεί οι απειλές ήταν συνεχείς. Η διεθνής κοινότητα αύξησε την πίεση προς την Ισλανδία. Η Βρετανία και η Ολλανδία απειλούσαν με απομόνωσή της και αποκλεισμό. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για το δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε να της στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια, ενώ η βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών.Στο δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών. Το ΔΝΤ πάγωσε τους δανεισμούς αμέσως. Ακολούθησε δικαστική έρευνα και έγιναν συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών. Αρκετοί τραπεζίτες εγκατέλειψαν τη χώρα ενώ άλλοι συλλαμβάνονταν στα αεροδρόμια.
Προκειμένου να διερευνηθούν τα αίτια της κρίσης, συγκροτήθηκε μια ανεξάρτητη επιτροπή και εκλέχθηκε συντακτική συνέλευση με σκοπό τη θέσπιση νέου Συντάγματος για τη χώρα. Ως συντακτικό όργανο του νέου Συντάγματος ο λαός της Ισλανδίας εξέλεξε 25 άτομα μεταξύ 522 ενήλικων, οι οποίοι δεν ανήκαν σε κανένα από τα κατεστημένα πολιτικά κόμματα. Οι αντιπρόσωποι αυτοί έπρεπε να είχαν προταθεί τουλάχιστον από 30 άτομα, ως «άριστοι».
Το έγγραφο γράφτηκε μέσα από το διαδίκτυο. Οι πολίτες μπορούσαν να κάνουν προτάσεις και σχόλια συμμετέχοντας ισότιμα στη διαμόρφωση του Συντάγματος το οποίο επί τρεις μέρες διαβαζόταν από ηθοποιούς και πολίτες στα θέατρα και από τηλεοράσεως μέχρι άπαντες να εχουν γνώση και άποψη επ΄ αυτού.
Ο πρώην πρωθυπουργός της Ισλανδίας, την περίοδο εκείνη, ο Γκέιρ Χάαρντε οδηγήθηκε στο δικαστήριο, κατηγορούμενος για αμέλεια κατά τη διάρκεια της σαρωτικής οικονομικής κρίσης του 2008, η οποία προκάλεσε την κατάρρευση εν μία νυκτί του τραπεζικού συστήματος της χώρας. Πρόκειται για τον πρώτο ηγέτη διεθνώς που οδηγείται στο εδώλιο με φόντο την οικονομική κρίση.
Tί άλλο έκανε όμως η Ισλανδία που δεν έκανε η ελληνική κυβέρνηση του Κ.Καραμανλή το 2008; Πολύ απλά κρατικοποίησε τις τράπεζες αποφεύγοντας έτσι να «φορτώσει» τις ζημιές στις πλάτες των Ισλανδών, κάτι που έκανε η κυβέρνηση ΓΑΠ αμέσως μετά αφού η ανακεφαλαιοποίηση των πρώτων 50 δισ.ευρώ από τα 270 συνολικα που πήραν οι τράπεζες με εγγυητές όλους τους Έλληνες πολίτες στην ουσία πήγε στα χέρια των ιδιωτών.
Έτσι, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.Τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).
Οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού. Ετσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν.
Η Ισλανδία άμεσα κατάργησε στην πράξη την ένταξή της στο ευρώ, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων.
Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά η υποτίμηση γρήγορα περιορίστηκε στο 30% και αργότερα πολύ λιγότερο!
Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδήγησε αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% αμέσως, από το τρίτο τρίμηνο του 2010.
Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που ήταν ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού ήταν 6,3% και ταχύτατα, οδηγήθηκε σε πλεόνασμα. Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, μειώθηκε σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ. με τους Ισλανδούς να βλέπουν ανάπτυξη πάνω από 7%+.Φυσικά πολύτιμος αρωγός αυτών των εξελίξεων ήταν ο ίδιος ο ισλανδικός λαός ο οποίος ξεσηκώθηκε, συμμετείχε, και δεν επέτρεψε να τον «Αυτοκτονήσουν», κάτι που εδώ δεν έγινε καθώς ο Έλληνας προτίμησε να δεχθεί τις ιστορίες που διέδιδαν τα αργυρώνητα «ελληνικά» ΜΜΕ και να κάτσει στον καναπέ του, το πλέον πολύτιμο έπιπλο του ελληνικού νοικοκυριού…
Μια χώρα όταν διακηρύσσει ότι ο λαός της είναι κυρίαρχος ποτέ δεν χάνει! Αυτό έκανε η Ισλανδία, μια μικρη χώρα 330.000 κατοίκων και γιαυτό και δεν ακούγεται ΠΟΤΕ στις ειδήσεις
